Daar zit een luchtje aan...

Zo, dit verslag begint in Zwolle. Alwaar we donderdag, na thuis alles goed te hebben afgesloten, in de auto stapten. We werden door onze vaste taxi-chauffeurs naar Kampen-Zuid gebracht. Daar stapten we in de trein (want als we op de trein waren gestapt, was het niet goed gekomen) naar Schiphol. Daar wilden we eerst kijken wat het probleem was met het inchecken, maar daar werden we niet veel wijzer. Daarna zijn we bij ons vaste restaurant gegaan waar we altijd eten de dag voor onze reis naar de USA en wel de Burger King. Daar hebben we onze buikjes gevuld en toen zijn we met de trein doorgegaan naar Hoofddorp. Daar wachtte een heerlijke hotelkamer op ons. Eerst beneden even lekker wat gedronken met een lekkere muffen en een Tiny Tony Chocelony erbij... Toen weer naar de kamer, de jongens wilden zich douchen in de geweldige inloopdouche. Dat hebben ze dan ook heerlijk gedaan, Lars zelfs met zijn action-cam...

Nadat we wat tv hadden gekeken zijn we allemaal lekker gaan slapen, het duurde even voordat ik de slaap kon vatten. Maar het was gelukt en we waren allemaal in een diepe slaap toen ineens het alarm afging. Nee, niet de wekker, het brandalarm!!! Ik zat rechtop in bed en zei tegen Stephan dat hij nu zijn wekker moest uitzetten. Dus hij pakt zijn telefoon, nee, die was het niet. De mijne ook niet... Ook de tablets van de kinderen waren onschuldig. En ineens ging de tv aan, help wat gebeurt hier!!! Dit is het brandalarm, oh, het brandalarm.... Hmmm, misschien moeten we de kinderen even wakker maken dan. Ik eerst op de gang gekeken en er kwamen inderdaad meer mensen de gang in hun PJ´s. Dus toch maar schoenen aan en gaan. Gelukkig zaten we niet helemaal bovenin op de 13de verdieping, nee, we zaten op de 11de verdieping... En dat is best ver lopen met een jongetje dat een beetje in paniek was en eentje die nog niet helemaal wakker was. En dan liep er voor ons iemand die ook nog een rollator mee moest sjouwen... Toen we beneden waren was het alarm inmiddels gestopt, maar het was nog niet duidelijk wat er was. Gelukkig was er nog geen brandweer, dus ik ging er eigenlijk al vanuit dat het vals alarm was. En in minder dan 5 minuten bleek dat ook zo te zijn. De hele lobby was gevuld met mensen in pyjama. En iedereen wilde natuurlijk gelijk naar boven met de lift en ik vond 11 verdiepingen omhoog ook iets te ver om met de trap te doen... Wat was er nou gebeurt dan, ik hoor het jullie denken... Er was iemand met zo´n huishoudkarretje tegen het brandalarm aangekomen, zucht...

Na dit hachelijke avontuur (waar we ook nog even met Australië hebben geappt) gingen we weer naar bed, waar het mij eerst niet goed lukte om de slaap weer te vatten. Maar dat is wel gelukt, helaas ben ik daarna nog 3 keer wakker geweest. Dus ik heb niet een hele beste nacht gehad... Kwart over zes zongen de New Kids on the Block ons toe... Tijd om eruit te gaan, maar ik was al bijna klaar om te gaan. De rest nog niet, hahaha... Maar ook dat duurde niet lang, waardoor we al de trein van 6:42 uur hadden en we rond kwart voor op Schiphol waren. Daar konden we inchecken, pas ruim na half 8. Toen bleek ook waarom we niet online konden inchecken, we waren dubbel geboekt. We hadden allemaal 2 stoelen!!! Helaas, we moesten die opgeven... Toen door de douane en de controle van de handbagage. Daar werden we begroet door een hele enthousiaste douanebeambte, erg leuk!!! Kenzi zijn koffer werd eruit gehaald, want meneer had zijn putty meegenomen (soort klei/slijm). Hij mocht het wel houden, was geen probleem.

Even ontbijten en toen pleite... Huphuuupp het vliegtuig in. Wat een luxe, allerlei stekkers en usb-poorten tot onze beschikking... We hebben ons vermaakt, die 9,5 uur, filmpje, spelletje, eat repeat... En zo waren we in Dallas, de douane hier was erg vriendelijk en we hadden het zo gehad. Koffers opgehaald en weer ingeleverd. Nu zitten we te wachten tot we weer aan boord kunnen.

Goed, dit laatste stukje houd ik wat kort, we zijn nogal moe... Het is hier nu kwart over 11, dus bij jullie kwart over 5. De jongens hebben geslapen tijdens de tweede vlucht. Daar werden ze beide niet echt lekker wakker van. Kenzi dronk bij de bagageclaim wat water en was er weer (en hoe, jemig die jongen houdt zijn mond niet)... Bij de carrental de auto opgehaald. Helaas er waren geen goede Amerikaanse bakken, we rijden nu in een Nissan Armada (een V8). Lars heeft de kleur bepaald, hij leek rood maar ik denk dat hij bij daglicht bruin blijkt te zijn. Dus dat wordt nog spannend morgen.

Onbewust zijn we in 1 keer naar het hotel gereden, we hadden eigenlijk niet echt een idee waar we reden, maar we reden wel goed. Inchecken ging niet echt makkelijk. We zouden nog niet betaald hebben, maar via Hotwire betaal je alles vooraf. Dat geloofde ze ook wel, maar toch kon het niet. Dus stond ze daar te wachten en te wachten en te wachten (waarop, ik weet het nog steeds niet). Toen er een collega langsliep zei die dat Hotwire altijd later betaald en dat ze daar zo doorheen kon, waren we ook zo op onze kamer. Moesten we voor de jongens nog eerst zelf de bank ombouwen tot bed en opmaken. Maar die liggen nu op 1 oor. Ik eet zo nog even wat fruit, dat is met een jetlag het enige wat me lekker smaakt. En dan gaan wij zo ook slapen.

Maar we zijn er weer, we hebben er zin in!!!