Weer thuis

10 augustus 2019 - Hattem, Nederland

We zijn weer thuis mensen, we hebben een prima vliegreis gehad.

Het begon allemaal om 6 uur 's morgens in Miami, onze wekker ging en al snel waren we er uit. De jongens hadden er wat meer moeite mee. Maar goed al met al liepen we netjes om kwart voor 7 naar de uitgang van het hotel. Stephan ging in de rij om uit te checken en de jongens en ik gingen kijken of de auto er al was. We hadden namelijk donderdagavond aangegeven dat we de auto om 6.45 uur wilden hebben. Toen we 's avonds later terugkwamen  zei de beste man het nog een keer en hij had het opgeschreven en hij zou het doorgeven aan zijn collega. Dat zou goed moeten komen...zou je denken. Waar ik al een beetje bang voor was, de auto stond er niet. Even een poosje gewacht, aangezien er buiten ook niemand stond van de Valet. Toen Stephan ook buiten was ben ik naar binnen gegaan om bij de Frontdesk te vragen. Daar wisten ze me al te vertellen dat het niet door gegeven was aan de nachtdienst, grrr. Ze gingen bellen en dat was ook erg lastig volgens mij, maar uiteindelijk wisten ze me te vertellen dat de auto onderweg was. Toen ik zei dat we de auto NU nodig waren werd er niet op gereageerd, hij was onderweg en ze gingen verder met andere dingen. Niet geheel naar mijn tevredenheid dus. Buiten wist Stephan mij hetzelfde te vertellen want ondertussen was er ook iemand buiten gekomen. En het bleek dat een andere vrouw haar auto ook nog niet had en die had van te voren ook een tijd aangegeven. Zij ging nog even op pad, maar wij hadden echt haast!!! En als je staat te kijken dan wordt je steeds bozer en lijkt het wachten extra lang te duren. De fooi was alweer in de portemonnee gegaan. Uiteindelijk, ruim 40 minuten te laat(!!!) kwam daar eindelijk onze auto. Hij werd voor onze neus gezet en er werd niets gezegd, geen excuses niets... Oh ja, toch wel. Dat we nog even moesten tanken!!! Er zat voor nog minder dan 10 mijl in, terwijl we gisteren genoeg getankt hadden om het tot het vliegveld te redden (hoeven de tank niet vol in te leveren). Dus ik ben benieuwd hoe ver weg die Valet is vanaf het hotel.

Eerst maar een tankstation opgezocht, voor $10,00 erin gegooid en HUTS naar het vliegveld. Zelfs de jongens waren bang dat we het niet zouden halen. Gelukkig is het allemaal goed gegaan, we moesten nog wat rijen trotseren. We konden bij de paal niet alle boardingpassen uitprinten (alleen van de eerste vlucht), bij de bagagedrop-off gaven we dit aan. Die dame stuurde ons een hal verder en daar konden we weer in de rij. Daar was het zo geregeld op naar de volgende rij, de douane. Hier was een dame die haar dag niet had, wat een stuk chagrijn was dat!!! Maar dat hadden we ook weer gehad, nu ontbijt halen en wat te eten voor de jongens voor in het vliegtuig. En toen moesten we uiteindelijk nog een klein uurtje wachten voor we konden boarden. Het viel allemaal dus wel mee, maar die stress op de vroege ochtend hakte er wel in. Voor dat we opstegen had ik al een dutje gedaan. Mijn boek heb ik tijdens deze vlucht uitgelezen en ik moest nog doorlezen ook, want we landden al. We zaten op de 1 na achterste rij, dus we bleven rustig zitten tot iedereen voor ons weg was. Dat was wel relaxed moet ik zeggen, iedereen om ons heen deed dat ook. Terwijl we iedereen voor ons al zagen staan en wachten... 

Op Dallas hadden we zo'n 3 uur de tijd en we konden in dezelfde concourse blijven, moesten alleen van A39 naar A23 lopen, nou we hebben wel eens minder tijd gehad en veel verder moeten lopen (of zelfs een treintje moeten nemen). We hebben een plekje gezocht en Stephan is met Lars en Kenzi bij de Mac eten gaan halen. En ik heb voor Stephan en mij een paar Tapas to go gehaald. Dit samen met het overgebleven eten van de jongens hebben wij samen heerlijk opgegeten. En zo konden we ook alweer aan boord van de 777-200. We zaten op rij 34 en ik zat met Lars en Kenzi op de 3 stoelen bij het raam en Stephan aan het middenpad. Gelukkig waren de 3 mensen die naast hem zaten zo aardig om met ons te ruilen, waardoor we lekker samen zaten. Ook dit was een prima vlucht, ik heb 3 films gekeken en geslapen aan het eind. Stephan moest ons 3-en wakker maken, dat was minder prettig... Maar goed, we waren er bijna, het ontbijt was al geserveerd. We landden op de Polderbaan, dus ook nog een takke-eind taxiën. Toen we uit het vliegtuig waren, waren we zo bij de douane. En wat schetst onze verbazing, het leek hier Amerika wel, wat was het druk!!! Er zou een wachtrij van 25-30 minuten zijn (werd aangegeven, net als bij de Efteling), gelukkig ging het wat sneller, maar toch. Dit zijn we niet gewend van Nederland. De koffers waren er ook zo, dat scheelt dan weer als je in zo'n lange rij hebt gestaan. Daarna door "Nothing to Declare" naar mijn ouders. Die allang waren gespot door de jongens, ze wilden zelfs niet op de koffers wachten maar gelijk naar opa en oma.

Op Schiphol even wat gedronken en een kleinigheidje gegeten en op naar huis. Daar even 2 uurtjes slapen en nu zijn we weer "fris en fruitig." Lieve lezers, nogmaals bedankt voor het meelezen en het reageren!!!

6 Reacties

  1. Annelies koopman:
    10 augustus 2019
    Welkom thuis, bedankt voor de prachtige verhalen super leuk. Vannacht weer slapen in jullie eigen bed is ook weer fijn.
  2. Willie:
    10 augustus 2019
    Nou dat was het weer, geen dagverslag meer bij het ontbijt....Over 2 jaar weer verder
  3. Mientje kamphuis:
    10 augustus 2019
    En nu lekker na genieten welkom thuis 🏡🧳🥯💋
  4. Kirsten Koch:
    10 augustus 2019
    Welkom thuis! Weer een mooie reis om niet te vergeten!
  5. Menzo Koopman:
    10 augustus 2019
    Fijn dat jullie gezond tetug zijn . Bedankt voor de verhalen die bij mij mooie herinneringen oproepen.
  6. Monica:
    11 augustus 2019
    Fijn dat jullie een heerlijke vakantie hebben gehad en weer veilig thuis zijn. De moederkloek van nummer 43 weer blij 😉😁