Een kleurrijke dag...

Vandaag hadden we maar 2 dingen op de planning staan. Maar na een rottige nacht was ik weer vroeg wakker, de jongens volgden niet veel later en Stephan had wat meer tijd nodig, die had ook een slechte nacht gehad.

We wilden eigenlijk in het hotel eten, maar die keuken ging pas om 9 uur open en er was een brunchkaart (en ook nog aardig aan de prijs). Dus we gingen toch maar ergens anders heen. We wilden naar een Denny´s, want daar hadden we nog nooit ontbeten en de jongens wilden dat graag. Dichtstbijzijnde Denny´s opgezocht en rijden maar (nadat we eerst moesten wachten tot de auto opgehaald was door de valet). Toen die miep zei dat we op de bestemming waren was er nergens een Denny´s te bekennen, maar wel een IHOP. Dan daar maar heen, eerst onder protest van de jongens, maar uiteindelijk waren ze wel akkoord. Weer zo´n kleine, maar deze was weer prima voor elkaar, allemaal lekker gegeten. En ook gevarieerd, Lars had tosti met patat, Stephan gewone pannenkoeken met banaan en Nutella, ik hetzelfde maar heb daar een combo van gemaakt. Dan krijg je 2 pannenkoeken minder en daarvoor in de plaats krijg je dan 2 eieren (sunny side up) en 2 baconstrips en hashbrowns (soort rosti). Ik heb dat gedeeld met Kenzi, die heeft overal heerlijk van mee zitten eten.

Na het eten zijn we naar de Wynwood Walls gereden. Hier had ik meerdere keren over gelezen in verschillende reisverslagen over Florida. Dat is een wijk met allemaal muurschilderingen en daar is een stuk afgezet waar je echt veel dicht bij elkaar hebt. Hier zitten ook een aantal galeriën met geweldig mooie kunst. Ik heb echt genoten en (waar ik had gedacht dat Lars en Kenzi het saai en stom zouden vinden) zelfs de jongens vonden het allemaal erg mooi en gaaf om te zien. Stephan leek behoorlijk minder enthousiast en ik snapte dat niet. Later bleek dat hij last van de warmte had en ook zijn rug begint steeds meer op te spelen. Logisch dat het dan minder goed wordt ontvangen. Maar achteraf zei hij dat hij het ook erg mooi vond.

Hierna hadden we bedacht om even naar het Holocaust Memorial te gaan. Dit is een enorm indrukwekkend memorial op Miami Beach. We waren er al eerder geweest, maar toen zonder Lars en Kenzi. Aangezien ze allebei al wat weten over de tweede wereldoorlog leek ons dat dit wel kon. Ik vond het geweldig hoe netjes ze zicht hebben gedragen en hoeveel ze gevraagd hebben. Ik heb overal zo goed mogelijk antwoord op gegeven, maar als je hier loopt komt het toch wel binnen hoor, wat er toen allemaal is gebeurd. Ik heb toen met Lars afgesproken dat we ook een keer naar Westerbork gaan.

Na dit indrukwekkende uitje was het tijd voor wat luchtigers (het was ook nog eens warm genoeg) dus gingen we zwemmen. Er was geen bedje meer vrij langs het zwembad (of je moest $100,00 betalen en 1x in de vakantie is wat ons betreft genoeg). We konden alleen nog maar ergens in de volle zon zitten, belachelijk!!! Er waren best bedjes vrij volgens mij en er stonden parasols die niet gebruikt werden. Maar goed, kleren uit en het zwembad in... Heerlijk afkoelen en met de jongens dollen. Toch voelde ik de zon aardig branden op mijn schouders, terwijl ik die bewust onder water hield. Dus ik ben op een gegeven moment er maar uit gegaan en na een poosje naar de kamer gegaan. Daar heb ik gedoucht en ben ik vast de koffers gaan oprommelen. Ondertussen waren de mannen ook terug en heeft Stephan me even geholpen.

Nu wilden we ook nog naar Bayside Marketplace, hapje eten en even rondlopen. Dus dat hebben we ook gedaan. Op verzoek van Lars zijn we toch bij Hard Rock Café gaan eten. En we hebben echt heerlijk gegeten, ze hadden wat nieuwe gerechten op de kaart staan. De ober was ook een leuke vent moet ik zeggen, lekker kletsen. Hierna zijn we nog even verder gewandeld langs het water op zoek naar het Challenger memorial. Ook die hebben we gevonden en ondertussen genoten van de ondergaande zon en de mooie wolkenkrabbers en het lekkere sfeertje. De jongens hebben nog heel even (echt heel even) in een speeltuintje gespeeld, Lars zijn wondje op zijn knie was kapot gegaan. Het bloed stroomde er uit, komt vast door de warmte. Dus zo snel mogelijk naar een restroom gelopen (helemaal aan de andere kant van Bayside) daar zijn been en voet schoongemaakt. Ondertussen was het wondje alweer dicht, dus pleister was niet direct nodig. Meneer liep later nog wel te mopperen dat we te gierig waren om een pleister te kopen, zucht... We hebben nog een ijsje gehaald en genoten van de livemuziek en het schattige kleine jongetje wat de show stal bij de muziek.

Nu was het tijd om weer naar het hotel te gaan. De laatste spullen in de koffers, de jongens liggen in bed en wij gaan zo ook slapen. Morgenochtend tegen een uurtje of 11 vliegen we naar Dallas en vanaf daar door naar Nederland. Waar we zaterdag tegen half 9 aankomen. We hebben een heerlijke vakantie gehad en de meesten zijn blij dat ze weer naar huis gaan. Maar zelfs de jongens zeggen dat ze Amerika gaan missen. Ik zal in een van de komende dagen vast nog een laatste verslag plaatsen van de terugreis. Iedereen bedankt voor het meelezen. Ik vond het erg leuk dat jullie zo massaal gereageerd hebben. Ook nog bedankt voor de tips die we kregen, daar hebben we ook gebruik van gemaakt...

Hopelijk tot over 2 jaar...