Seven (not so) Magic Mountains

Goedemorgen allemaal, hier begon de ochtend (althans voor mij dan) niet zo vroeg. Ik werd pas om half 9 wakker om er achter te komen dat Stephan al gedoucht had en de jongens al op de telefoon waren. Heerlijk, even lekker uitgeslapen... Want voor vandaag hadden we niet echt plannen. Ik had bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn om bij de Seven Magic Mountains te gaan kijken. Dat zijn 7 stapels rotsen die heel vrolijk geverfd zijn. Ik dacht, daar kan je vast leuke foto´s maken. Inmiddels hadden we al gelezen dat ze `under construction` zijn. Dus dat haalt het magische er wel een beetje af. Maar goed, we wilden toch even kijken. Dus in de kleren dan maar.

We zouden vandaag wel ontbijten bij IHOP, dat hadden we de hele vakantie al in de planning. Stephan reed er zo heen, deze leek vrij nieuw. Maar bleek al wat jaartjes te bestaan, maar recentelijk wel wel vernieuwd. We hadden een hele lieve serveerster. Ze nam onze bestelling op, na rijp beraad toch besloten dat iedereen een eigen bord pancakes dan wel crepes nam. Lars dacht dat 4 pancakes wel weg te krijgen waren, wij dachten van niet. Wie er nou gelijk kreeg laten we aan jullie over, hij had er 3,5 op... Kenzi begon na de eerste hap al te mopperen (dat doet hij best veel deze vakantie) en hij heeft dan ook nog niet 1 hele pancake op. Toen de serveerster vroeg of hij ze niet lekker vond was hij wel heel eerlijk en zei nee (wel op een vriendelijke manier). Toen bood ze aan om 1 crepe (zoals ik had) te maken voor hem zodat hij die kon proberen. Dat wilde hij wel, die ene werden er dus 3. En daar heeft hij er ook nog niet 1 van op, hij zat vol. Ik vond het zo sneu voor die serveerster die zo haar best deed. Maar ze vond het echt niet erg zei ze, we hebben maar een extra grote tip gedaan.

Nu konden we naar Seven Magic Mountains gegaan. Daar heb ik de camera niet eens uit de tas gehaald, met de constructions die er gaande zijn is er nu helemaal niets aan. Maar verderop in de desert stonden een aantal Yucca´s (Joshua Trees, van het gelijknamige album van U2) en Kenzi had al eens tegen Stephan gezegd dat hij met zo eentje op de foto wilde. Dat kon nu geregeld worden, dus wij liepen naar eentje toe. Kenzi op de foto en Lars op de foto en klaar zou je denken. Maar toen vond ik ineens een scherf van een spiegel. Daar kun je fotografisch leuke dingen mee doen. Dus wat dingen geprobeerd, later nog met een grotere scherf. Lars en Stephan vonden het te heet en gingen terug naar de auto. Kenzi en ik waren helemaal druk en hadden niet eens door dat het zo warm was (fotograferen is echt kop leeg maken voor mij). Maar na een tijdje zijn wij ook maar terug gegaan naar de auto...

Stephan had bedacht dat we misschien nog wel naar Red Rock Canyon NCA konden rijden. Misschien was het daar ook nog wel mooi. Wel grappig hoe de natuur blijft trekken hier... Dus zo gezegd zo gedaan, op richting Red Rock Canyon, was een half uurtje rijden. Eerst waren de jongens het er nog niet mee eens, maar toen we er waren waren ze helemaal happy. Eerst bij de Visitorcenter kijken, daar zagen we een paar opgezette roofvogels. Kenzi ging gelijk de info lezen en met elkaar vergelijken, die vindt het allemaal zo interessant. Wel leuk om dat met hem te delen. We hebben nog een paar magneetjes gekocht en zijn toen in de auto gestapt en de scenic road gaan rijden. Bij de eerste stop eruit en we konden weer klimmen en klauteren (plus dat de zon een beetje weg was) dus het was hier heerlijk... Daarna nog een paar stops gedaan en gewoon genoten van de mooie route. We hebben ergens picknicktafels gevonden en hebben daar even ons brood opgemaakt. De overige dingen zijn weg gedaan, dit was de laatste picknick deze vakantie... Na de picknick verder gereden en voor we het wisten was de route klaar. Nu weer op naar het hotel, want de jongens wilden naar de gym.

Eenmaal in het hotel aangekomen bleek dat ze helemaal niet naar de gym mochten, deze is pas vanaf 18 jaar toegankelijk. Boos dat ze waren!!! Ze hebben de keus gekregen, of hier op de kamer blijven of dan maar zwemmen. Het duurde even toen gingen ze in overleg en werd er besloten dat ze dan wilden zwemmen. Dus de zwemspullen aangetrokken en naar het zwembad. Daar was geen plek in de schaduw vrij, dus ik was er vrij snel klaar mee en ben naar de kamer terug gegaan. Daar heb ik even gedoucht en zit ik nu (in afwachting van terugkomst van de heren) dit verslag te typen...

Niet lang nadat ik het bovenstaande getypt had waren de mannen er ook weer. Ze hebben zich even afgedroogd en aangekleed en toen zijn we naar beneden gegaan. We zijn hier nu al een paar dagen en hebben ons eigen hotel nog niet eens goed bekeken. We wilden hier een hapje gaan eten, maar we konden niets vinden dus zijn we naar Stratosphere gelopen, 700m van ons hotel vandaan. Onderweg kwamen we nog een souvenirwinkel tegen waar ze ook drank verkochten. Stephan wilde even kijken of ze daar ook de whiskey van Metallica verkochten (ze hebben een nieuwe Rye the Lightning), maar helaas... Lars en Kenzi mochten dat gedeelte van de winkel niet in, het was ook echt afgesloten en er stond iemand van de security bij... Dus nu maar door naar the Strat. Voordat we naar binnen liepen zagen we nog een springer, deze persoon sprong van de Stratosphere toren af!!! Volledig gezekerd hoor, heeft diegene $130,00 voor betaald. Zag er erg spectaculair uit moet ik zeggen. Vond het alleen een beetje duur. We zijn maar gauw doorgelopen naar binnen, waar we ons even moesten oriënteren waar we wilden eten. Het is uiteindelijk PT´s sports & grill geworden. We zaten in een mooie ronde booth en hebben een aantal dingen besteld om te delen. Het smaakte allemaal heerlijk en Stephan en ik hebben erg ons best gedaan, de jongens iets minder. Die hadden het voornamelijk erg koud.

Toen we het eten op hadden zijn we dus snel naar buiten te gaan, om op te warmen. Maar buiten werden we verrast door een gigantische regenbui gecombineerd met een beetje onweer. We hebben even gewacht tot de regen wat minder werd. Toen zijn we flink door gaan lopen. Onderweg nog een paar keer gestopt omdat de regen en de wind wel erg heftig werd. Maar uiteindelijk wisten Lars, Kenzi en ik Stephan te overtuigen om toch maar gewoon te gaan lopen. Wel snel doorlopen want het onweer kwam wel dichterbij. Er was nog een (dakloze) man die moest lachen om mij en zei tegen mij: `this is liquid sunshine.` Dat vond ik dan wel weer mooi gevonden... We waren al snel bij ons hotel en konden naar binnen om op te drogen. Stephan moest nog ´even ´ naar de auto, de telefoon van Kenzi lag daar nog in. Dat even duurde wat langer, want de liften deden het niet ivm stroomstoring. Maar de telefoon is gevonden en nu konden we naar boven. We gaan nu niet meer veel doen, we zijn koud en moe... Zagen een nieuwsitem dat het Planet Hollywood (waar we gisteren nog waren) lekkage heeft in het casino (en dat de mensen nog steeds doorspeelden, lijkt de Titanic wel).