Schieten en shoppen...

Goedemorgen, daar waren we weer... Ik heb vannacht wat onrustig geslapen, maar dat kwam misschien wel omdat we vandaag om half 11 ergens moesten zijn. Toch bang dat we ons zouden verslapen, terwijl Stephan de wekker had gezet. Dus ik was ook op tijd wakker en heb even rustig de socials bekeken. De mannen hadden iets langer nodig, maar toen we Lars en Kenzi eventjes herinnerden aan wat we zouden gaan doen vandaag ging het wat sneller. Helemaal toen we bedachten dat we dan wel bij de IHOP zouden kunnen eten. Maar voordat iedereen klaar was, bleek al wel dat dat wat krapjes zou worden. Toen we bij de lift ook nog eens een kwartier hebben staan wachten, dachten we dat ontbijten bij IHOP beter overgeslagen zou kunnen worden. Maar waar dan wel ontbijten? Stephan had al wel gezien dat vlakbij ook een Denny´s zat, dat leek logischer dan IHOP (want die was de andere kant op). Dus maar naar Denny´s gereden, die zat in een casino. Daar hebben we allemaal een heerlijk ontbijt  besteld en goed gegeten. Want hierna zouden we iets heel spannends gaan doen...

Nadat we de rekening hadden betaald zijn we weer in de auto gestapt en onze volgende stop was Las Vegas Shooting Center. We zouden gaan schieten!!! Iets wat ik al heel lang een keer wil doen. Stephan vindt het ook leuk en nu waren de jongens ook oud genoeg om het te mogen, maar vooral ook om het leuk te vinden. We hadden het geboekt en toen kwam er in het nieuws de zoveelste shooting op een Amerikaanse school voorbij. Toen kreeg de boeking wel een hele nare bijsmaak hoor. Want we beseffen dat dit wel heel gek is, met kinderen gaan schieten in een land waar zoveel discussie gaande is over wapenbezit. We hebben er ook goed over nagedacht en toch besloten om het wel te doen. We wilden het allemaal heel graag en het is in een gecontroleerde omgeving en wij hebben geen rare ideeën en we beseffen allemaal wat voor schade een wapen aan kan richten. Dus daar stonden we vanochtend, toch wel een beetje gespannen ons formuliertje in te vullen. De jongens zaten zich te vergapen aan de wapens die aan de wand hingen. Er werd van alles weg gehaald (later bleek dat dat voor ons was). Het was erg rustig, we waren op dit moment de enigen. Als eerste kregen we te horen dat de veiligheidsbril en de gehoorbeschermers in de shootingrange niet af mochten doen. Daarna mochten we mee lopen. Eerst was Lars aan de beurt, stond meneer hoor met een Walther P22 in zijn handen. Daarna een M&P 15-22, bij beide een magazijn leeg geschoten en toen was het alweer voorbij.. Nu was het Kenzi´s beurt, dezelfde wapens alleen een nog kleiner mannetje. Ook bij hem was het zo gebeurt en ook hij stond met een smile van oor tot oor. Wat vonden ze het gaaf!!!

Nu mocht ik, de spanning viel gelijk van me af. Ik kreeg een goede, simpele en duidelijke uitleg over hoe het wapen vast te houden en als ik klaar was mocht ik schieten. Rustig mikken en boem, daar ging de eerste kogel. De hulzen vliegen je om de oren, maar wat was dit een gaaf en machtig en beangstigend gevoel. Ik mocht 2 magazijnen leeg schieten eerst met de Glock-19. Daarna nog 2 magazijnen met een MK-9 (een semi-automatisch), daar hoefde je maar lichtjes de trekker aan te raken en je was alweer een paar kogels kwijt. Dat gaat dus extra snel, hahaha.. Maar ik zag al een mooi gat ontstaan in het midden van mijn target, ik schoot dus wel raak. Dat had ik niet verwacht eigenlijk... Nu mijn moment of fame was geweest was Stephan nog aan de beurt. Ook hij heeft een groot gat geslagen in zijn target en ook hij vond het heel gaaf. Dus dat was (ondanks dat het zo snel voorbij was)  het geld wel waard. Terwijl wij aan het schieten waren kwamen er nog 2 mannen binnen. Die gingen met wapens van een heel ander kaliber schieten, allemachtig. Het laatste wapen, daar kreeg hij ook maar 1 kogel bij, een Barret 50kal, die gaf me een knal we zaten bijna tegen het plafond aan.

Kortom, het was geweldig, het was echt in een veilig omgeving en we kregen allemaal onze eigen uitleg, dus ik vond het erg goed gedaan. Als we dit weer een keer gaan doen als we hier zijn, gaan we zeker hier heen...

Nou dat was een heel verhaal over een kwartiertje van onze dag, hahaha... We hadden om half 11 de afspraak, maar toen stonden we alweer buiten... We zouden na die tijd gaan shoppen, dat hebben we ook gedaan. Onder luid protest van voornamelijk Kenzi. Van het shoppen is weinig te vertellen, we hebben allemaal wel wat nieuws meegenomen. De jongens hebben nog een lekker stuk taart van Carlo´s Bakery gegeten (ik vind dat programma van hem op TLC helemaal geweldig, wat die man maakt!!!), deze hebben we gewoon uit een automaat gehaald. Had ik eigenlijk even moeten filmen, was erg leuk gedaan. Toen de jongens (voornamelijk Kenzi) er echt klaar mee waren zijn we naar het hotel gegaan. Daar konden we in de rij, voor de lift notabene!!! Dat is hier zo slecht geregeld, we hebben wederom wel zeker 20 minuten staan wachten. Gelukkig is gedeelde smart halve smart. Eenmaal in de lift hebben we wel lol, want de lift stopt ook op de verdiepingen waar niemand staat. Nu was het tijd om te gaan zwemmen, weer wachten op de lift. De jongens lekker zwemmen, ik lekker in de zon (en later schaduw)...

Tot een uurtje of half 6 denk ik, want toen kregen papa en mama trek. En vandaag zouden we eten bij Wahlburgers (een restaurantketen van de gebroeders Wahlberg (Donnie, Mark en chefkok Paul)). Het was een stukje lopen vanaf Planet Hollywood waar we de auto neer hadden gezet. Maar we waren er, het eten was zo besteld. Het eten was niet heel veel, blijkbaar moet je de frietjes e.d. er apart bij bestellen. Dat wisten we even niet, maar uiteindelijk hadden we meer dan genoeg aan wat we besteld hadden. Het smaakte allemaal echt super lekker. Dus toen we de buikjes goed vol hadden konden we weer verder, ik mocht de beker waar ik mijn cola in had gehad meenemen naar huis... Toen we terug liepen naar Planet Hollywood (we wilden ook nog naar de M&M´s store) stond er een auto met een paar mooie dames die blikjes drinken stonden uit te delen. Stephan keek er zo naar, dus ik dacht dat hij wel wilde. Ik ben op zo´n meid afgestapt en ze vroeg of ik er eentje wilde. Ik zei, nou eigenlijk mijn man wil er wel eentje, maar die durft niet te vragen. Ik mocht er voor de hele familie wel eentje mee hebben. Ik zei, doe maar 2, is meer dan genoeg, was ook nog eens energiedrank... Toen is Stephan eerst maar een naar de auto gelopen om de blikjes en de beker weg te brengen. Ik ben met de jongens vast doorgelopen naar de M&M´s winkel. Het was behoorlijk druk op straat en het begon ook al wat donker te worden. Hoewel het natuurlijk nooit echt donker is in Las Vegas. Ineens voel ik een (niet zo) klein kinderhandje in mijn hand, was Kenzi, hij wilde toch wel graag mijn hand vasthouden, hij was bang dat hij me anders kwijt zou raken, de schat... We hebben bij de M&M´s winkel nog even rondgekeken. Zijn nog even in de Coca-Cola fles/lift geweest. Zijn we al die voorgaande keren langs gelopen, maar nooit in geweest. Omdat Kenzi dit graag wilde maar even gedaan, was wel grappig...

Toen weer naar de auto, in file de garage uit gereden en terug naar het hotel. Nu ben ik `snel` dit verslag aan het typen en daarna gaan we slapen... Het is inmiddels alweer 11 uur... Voor jullie een fijne dag...