Las Vegas baby...

We zijn weer in Vegas, maar nu voor 3 dagen...

Vanochtend werden we allemaal maar moeizaam wakker in St. George. Met het vooruitzicht dat er zeer waarschijnlijk een heerlijk ontbijt beneden was waren we allemaal (voor ons doen) snel klaar... Beneden was het ontbijt ook het beste dat we de hele vakantie hebben gehad, de jongens hebben pancakes gemaakt met zoveel keus uit toppings. Verse bagels om te toasten en zelfs pindakaas om er op te doen. Voor mijn was het weer het standaard ontbijt, bagel met jam, dat ga ik nog wel missen hoor, als ik thuis ben... Toen het ontbijt op was de laatste spullen ingepakt, zodat we straks in Vegas niet zoveel losse dingen naar de kamer hoeven te sjouwen. Je legt nogal afstanden af van de parkeerplaats naar je kamer in Las Vegas. Nu de spullen in de auto waren gedaan en we waren uitgecheckt konden we op weg. We zouden via Valley of Fire SP naar Las Vegas rijden. Er werd nog even getankt in St. George tegenover het hotel waar we 4 jaar geleden zaten.

Dit was een bekende route voor ons en voor we het wisten waren we bij Overton. Er werd nog even bij een tankstation wat te drinken gehaald en er werd ook nog wat weg gebracht... En zonder dat de jongens het doorhadden reden we VoF SP in. We stopten bij de hike naar Elephant Rock om ons even te registreren en de toegangskosten te betalen. We kwamen er ook achter dat het hier echt te heet was om te hiken. Dus we zouden het houden bij uitzichtpunten bekijken. Wel jammer, want volgens mij heeft dit park erg leuke plekjes om te hiken. Maar we gaan onszelf niet weer in gevaar brengen. Dus we hebben veel vanuit de auto bekeken, enkele stops gemaakt waar de jongens wat konden klimmen. En natuurlijk naar het visitorcenter, maar daar was niet zoveel te beleven. Wel heeft Kenzi een speurtocht gedaan, eigenlijk heeft hij er 3 gedaan (easy, moderate en hard). Toen zijn we de White Domes Road ingereden en daar hebben we nog wat stops mee gepakt. Aan het eind hebben we zelfs een kleine 100 meter gelopen, door het zand in de brandende zon, berg op. Dus daar waren Kenzi en ik zo klaar mee. Stephan en Lars gelukkig ook en zo reden we weer terug. Voor we het wisten reden we het park uit en zaten we ook met zo´n 10 mijl alweer op de snelweg. Vlak voor de snelweg lag er aan de rechterkant een gigantisch stuk terrein waar niets op was maar waar wel een hek omheen stond. Nou is dat hier niet zo gek, maar deze trok wel specifiek mijn aandacht. En ineens wist ik waarom, ik zag allemaal resten van vuurwerk liggen. Hier testen ze het vuurwerk zei ik tegen de 3 mannen in de auto. En hun interesse was gelijk gewekt, terwijl ik het niet zeker wist. Maar toen we wat verder kwamen (het was echt een groot terrein) zagen we ook de bijbehorende vuurwerkwinkel.

Stephan had trek en er moest inderdaad ook geluncht worden, dus zou Stephan er bij de eerste beste restarea af gaan. Maar die kwam niet en Vegas was al lang en breed in zicht. Gelukkig was daar de Las Vegas Speedway, veel asfalt waar niets gebeurde (buiten het raceterrein natuurlijk). Dus daar hebben we een plekje opgezocht om even vanuit de auto te picknicken. Het duurde nog geen 5 minuten of de bewaking kwam er aan. Wat we aan het doen waren. Nou, we wilden even een hapje eten. Nou, eet smakelijk dan maar, zei de vriendelijke man. Dank u, zeiden we en we gingen vrolijk verder. Het duurde niet lang of er vlogen 2 F22´s Raptor (straaljagers) over. Lars en Kenzi kwamen de auto uit en ook Stephan en ik stonden vol bewondering te kijken (achteraf bleek dat Stephan foto´s stond te maken). Binnen 5 minuten was dezelfde bewaker er weer, dat ze van Nellis Airforce Base (dat zit ernaast) contact met hun hadden gezocht. Want ze hadden ons gezien wat we daar deden. De bewaker had ze gerust gesteld en gezegd dat we aan het lunchen waren. Maar hij vertelde ons dat ze op de Airforce Base daar niet zo gek op waren, want soms stonden mensen daar om foto´s te maken. Meer ook niet, we hoefden niet weg, maar dat we het even wisten. Ik vond het nu niet zo prettig meer, dus we hebben snel ons brood achter de kiezen gestouwd en zijn weer gegaan. Onderweg genietend van de overvliegende straaljagers, wat geweldig is dat toch... Ook gingen er nog 2 heli´s de lucht in van de Airforce Base... Ja, daar worden wij wel blij van hoor...

We kwamen al mooi Las Vegas binnen rijden, zagen een heleboel zwervers, dus was een iets minder prettige buurt. We waren ook heel snel bij het vorige hotel om te vragen bij Lost & Found naar de vergeten pet en headphonecase, maar helaas die zijn niet gevonden... Volgens mij zijn ze wel gevonden maar zijn die gewoon mee genomen... Niets aan te doen, vooral wel jammer van de pet. Het was nog geen tijd dus we zijn even de hele strip afgereden. Bij  het Las Vegas sign zijn we gestopt om een foto te maken, wat een rij staat daar zeg!!! Dat gaan we niet doen, dat wilde zelfs Kenzi niet en hij wilde dit heel graag. Ik had wel een ideetje. We gaan aan de zijkant staan, staan we niemand in de weg. Als we dan wachten tot de mensen uit de rij wisselen dan kunnen we een foto maken zonder dat er andere mensen bij op staan. Zo gezegd, zo gedaan. Er waren wel meer mensen die dat deden en we hebben elkaar nog even geholpen.

Nu was het tijd om naar het hotel te gaan, we zitten in het Sahara. We hebben de auto voor de ingang neergezet en zijn gaan inchecken. Eigenlijk waren we te vroeg, maar ze had nog wel een kleine upgrade voor ons (moesten we wel bijbetalen, maar deze vonden we wel interessant) dus dat hebben we wel gedaan. Stephan is de auto weg gaan zetten terwijl wij naar de kamer gingen. Prima geregeld, later de spullen allemaal uit de auto gehaald. En toen was het tijd om te gaan zwemmen. Dat zijn serieuze afstanden hier hoor, dat kunnen de jongens niet alleen. Het was niet heel warm hier, gek hoor. De jongens hadden op een gegeven moment het bad voor zichzelf, terwijl er genoeg mensen waren. Ik heb even zitten lezen, en even voor de mensen die denken dat wij hier niet aan onze rust toekomen, ik ben vandaag aan mijn 2de boek van de vakantie begonnen, dat lukt me anders nooit...

De jongens hadden besloten dat we zouden gaan eten bij Rainforrest Café, dat was wel 1 uur wachttijd. Maar dat hadden ze er voor over, we zijn ondertussen nog even een stukje over de strip gelopen. Waren ruim op tijd terug in de buurt van het restaurant en hebben daar nog wat shops bekeken. En daar zag ik ineens een pet, echt wat voor Lars. Dat vond hij zelf ook, dus die heeft hij gekocht. Hij is er helemaal blij mee. En nu waren we aan de beurt om lekker een hapje te gaan eten. Heerlijk, de onweersbui begon gelijk toen we binnen kwamen. Toen we aan onze tafel zaten kwam onze ober er gelijk aan. En ik zat de hele tijd naar hem te kijken, hij deed me denken aan iemand. Maar vaak ben ik de enige die dat dan ziet. Op een gegeven moment tegen Stephan gezegd dat de ober op iemand lijkt. Ja, ja, ja zegt Kenzi op de zanger van Rammstein!!! Gelukkig, ben ik niet de enige die het zag, hahaha... Stephan zag het niet, maar Kenzi was het helemaal met mij eens... We hebben allemaal heerlijk gegeten, Lars heeft zelfs het bord van Kenzi leeg gegeten...

Na het eten zijn we nog even wezen kijken bij de fontijnshow (Batie Boem), blijft indrukwekkend... En gewoon genieten van alle lichtjes om ons heen. De drukte vind ik minder, maar dat hoort ook bij Vegas. Was een fijne avond dus, nu maar slapen want voor ons gevoel is het kart over 12, maar we gingen vanochtend weer een uur terug in de tijd...