Reisverslag 2014

3 april 2020 - Zwolle, Nederland

Zo de plannen liggen er al een poosje en eigenlijk is alles ook al geregeld.

De vluchten staan vast, de auto is gehuurd, de hotels zijn vastgelegd maar voor ons het allerbelangrijkste, de VILLA staat ook vast!!! Wij gaan deze zomer lekker genieten van het "Floridiaanse" weer en de natuur aldaar...

Op maandag 7 juli vertrekken wij in de middag naar Düsseldorf. Daar verblijven we 1 nacht in het van der Valk hotel aldaar...

De volgende ochtend moeten we vroeg ons nestje uit, want KLM zal ons om 9.30 uur verwachten. We vertrekken dan eerst naar Atlanta, een vlucht van 10 uur. Op Atlanta hebben we 3 uur de tijd tot onze volgende vlucht die ons naar Miami zal brengen.

Eenmaal in Miami aangekomen gaan we (nadat we onze koffers hebben opgehaald) onze auto ophalen, we hebben gekozen voor een Ford Expedition (or similar).

Dan rijden we naar het hotel, deze zit dichtbij het vliegveld, zodat we niet nog een half uur hoeven te rijden (er vanuit gaand dat we het in één keer kunnen vinden ) We verblijven twee nachten in het Embassy Suites Miami Airport.

Dan hebben we de eerste volle dag van onze vakantie lekker tijd om in Miami en de Everglades te besteden. We willen dan lekker de Everglades gaan doen. Als er tijd over is nog even naar Bayside Market, lekker hapje eten ofzo. We zien wel, we hebben natuurlijk ook nog 2 boys waar we rekening mee moeten houden.

De dag daarna laten we Miami voor wat het is en gaan we richting Orlando. We hebben een villa gehuurd in Clermont, nabij Orlando. Hier gaan we dan lekker 2 weken genieten van alles wat op ons pad komt...

Gestaag komen we richting het moment dat we vakantie hebben, nog 7 weken en dan is het zover. Eerst zijn er nog een heleboel andere leuke dingen, zoals Bussloofest ;-)

Maar toch zijn we ook druk met Florida bezig. Zo lees ik me een slag in de rondte in andermans reisverslagen (en stiekem lees ik dan ook verslagen over reizen door het westen van de USA :-) ). Stephan heeft de ESTA-formulieren geregeld en zoals het er nu naar lijkt mogen we alle 4 het land in. Ook heb ik laatst toegangskaartjes besteld voor een aantal pretparken die we willen bezoeken. We gaan naar Sea-World (met de orka's), Bushgarden (een dierentuin/pretpark), Legoland (lijkt me duidelijk), Kennedy Space Center (die van de Spaceshuttles) en als we willen kunnen we ook nog naar een of ander waterpark. Met die kaartjes kunnen we 14 dagen lang iedere dag naar elk park toe, maar hoe we dat moeten doen weten we nog niet.

Lars had laatst al wat spullen klaargelegd die mee moeten op vakantie en Kenzi wijst ons tegenwoordig ieder vliegtuig aan die hij ziet. Dus iedereen is op zijn eigen manier druk met de vakantie.

Langzaam tikt de tijd voorbij… of toch niet…

Jeetje wat gaat de tijd snel. Stephan heeft (al bijna) vakantie en ik hoef alleen vrijdagmiddag nog even een paar uurtjes vakantiewerk te doen :-)

Lars heeft gisteren getrakteerd op school en heeft vandaag zijn eerste kinderfeestje. Dan morgen en vrijdag nog naar school en dan heeft ook hij vakantie. Tja en Kenzi, die heeft altijd vakantie. Hij is vorige week ziek geweest en we hopen dat het daar bij blijft de komende weken...

De koffers staan al klaar en zo af en toe gaat er wat naar boven en verdwijnt in de koffers. Vandaag wordt de laatste grote wasdag gehouden, hierna alleen nog maar een paar kleine wasjes, het is tenslotte vakantie ;-) Nog een paar kleine dingetjes kopen en regelen en dan is het maandag zo ver, dan gaan we naar Düsseldorf om van daar op dinsdag te vertrekken naar Miami...

Ons Engels is bijgespijkerd en ons Spaans is opgepoetst en ook ons Duits is bijgeschaafd, dus ik denk dat wij ons wel gaan redden in de grote wereld...

Ik krijg al kriebels in mijn buik als ik het ga typen, maar het volgende verslag zal zeer waarschijnlijk... (kan ik het, durf ik het, ik doe het, ja ik ga het gewoon zeggen)... vanuit "the Sunshine State" komen.

Maandag 7 juli

Vandaag begint onze vakantie een beetje, we vertrekken naar Düsseldorf.

Vanmorgen rustig wakker geworden, we hebben geen haast. De laatste dingen ingepakt en iets na twaalven zijn we klaar voor vertrek. Nog even afscheid genomen van de buurtjes, Kayleigh kreeg nog een leuk armbandje van Lars en Lars een foto van Kayleigh (waar hij echt heel blij mee was). Toen nog even bij mijn moeder langs om wat vers spul te brengen en toen gingen we dan echt op weg.

Het was geen al te lange rit (ik denk dat we daar op de terugweg anders over zullen denken) en zo waren we al rond 3 uur in het hotel. Daar hebben we eerst de kamer maar eens bewonderd, pfieuw, zo’n kamer hebben we nog nooit gehad.. We hebben Kenzi even in bed gelegd en Lars en ik zijn maar even naar buiten gegaan zodat het ook stil was in de kamer. Lars en ik hebben heerlijk gewandeld rond het hotel en hebben daarna in de kamer nog even tv gekeken. Kenzi heeft zo heerlijk 1,5 uur geslapen. Toen hij eenmaal wakker was zijn we naar het vliegveld gereden om even te eten en om te kijken of we al konden inchecken. Het eten was heerlijk en Kenzi zat alweer te sjansen met de buurtjes. Het inchecken ging helaas nog niet lukken dus wat dat betreft was de trip minder geslaagd. Maar niet getreurd, behalve dat Stephan hierdoor de nacht niet goed heeft geslapen omdat de reservering niet bekend was.

Eenmaal weer in de hotelkamer Kenzi in zijn bedje gelegd in de slaapkamer. Lars zou wachten tot hij sliep en dan in ons bed gaan slapen totdat wij naar bed zouden gaan. Dan zouden wij hem overleggen in het bed wat in de “woonkamer” staat. Maar hij was intussen al in dat bed in slaap gevallen, dus dat hoefde niet meer. Wij zijn niet te laat naar bed gegaan want de wekker zou om 5.15 uur al af gaan."

Dinsdag 8 juli

En dat deed die dus ook, om 5.15 uur ging de wekker af. Beetje jammer was dat Lars om 4.15 uur al een beetje paniekerig bij ons stond. Die heeft dat laatste uur bij ons gelegen en geslapen. Maar ik dus niet meer. Eenmaal wakker allemaal de boel gepakt en naar beneden gegaan. En wonder boven wonder, ik had geen last van zenuwen. Ik was volkomen relaxed en dat had ik totaal niet verwacht. Eerst maar een inchecken, dat ging supersnel en viel dus ook mee. Toen moesten de magen maar eens gevuld gaan worden. De kleine mannetjes een croissantje en paps en mams aan de koffie en thee (zo vroeg gaat er echt niets in). Daarna door de douane en die heeft weinig indruk gemaakt aangezien ik nu al moet nadenken hoe het ook alweer was daar. Toen naar de gate gelopen, daar nog even wat gedronken en toen mochten we aan boord. We hadden super plekken, we zaten voor zo’n halletje waar de wc zit. Dus extra beenruimte en geen mensen voor ons, heerlijk. Helaas hadden de jongens niet echt zin in stil zitten en hebben we erg lange 9,5 uur gehad. De stewardessen deden absoluut geen extra moeite (wat we van de KLM wel gewend zijn) en de mensen achter ons waren ons ook meer dan zat. Helaas, we hebben ons best gedaan en ondanks de driftbuien van beide vind ik dat ze het goed hebben gedaan. Tijdens het dalen is Kenzi in slaap gevallen (klinkt bekend in de oren, heeft Lars ook al eens gedaan) en hij werd wakker toen we opstonden. We deden rustig aan en toen zei een van die stewardessen dat we dan achteraan zouden staan bij de douane. Dus toen zei ik dat we wel zouden vragen of we ergens voor konden. Nou, dat deden ze niet met kleine kinderen, zei de stewardess. Alleen met minder validen.. Dussss.

Maar dat was dus helemaal niet zo (domme doos) We mochten overal langs (het was sowieso niet druk) en waren zo die douane door. Ze hebben nu van die palen waar je je aan kan melden, heel handig. Bagage ophalen en weer afgeven en op naar de gate, daar 1,5 uur wachten voor een vlucht van 1,5 uur. Hier iets minder ruimte, maar dat was eigenlijk ook wel prettig, zo kon Kenzi niet overal heen en Goddank viel hij na een uurtje in slaap. Niet veel later volgde Lars ook en die waren natuurlijk echt in hun nachtrust beland. Dus wakker maken toen we geland waren was een klein probleem. Maar ook nu hadden we geen haast. We waren dus als laatste uit het vliegtuig en gingen zo snel mogelijk naar de autohuur. En ook ons autootje was zo geregeld en nu op weg naar het hotel. En ook daar geen problemen ondervonden. Dus zo waren we mooi voor half negen op onze kamer. Kenzi in bed gelegd, Lars viel in slaap op de bank dus die ook over getild. Nu gaan wij zo ook naar bed, want we zijn al bijna 24 uur op. Maar ik ben bang dat ik teveel last heb van adrenaline en niet gelijk kan slapen. Ben wel een beetje bang voor de jetlag, maar ook daar komen we wel weer overheen. We zijn er!!!

Woensdag 9 juli

Na een goede nachtrust waren Lars, Stephan en ik rond 5 uur wakker. Allemaal even een korte plaspauze en weer naar bed. Stephan en Lars waren vrij snel weer in slaap, bij mij duurde het wat langer. Maar ook ik viel weer in slaap en ik werd om 7 uur wakker. Heel zachtjes ben ik uit bed gegaan en in de woonkamer gaan zitten. Om kwart voor 8 kwamen Stephan en Kenzi uit bed en sliep Lars nog. Die hebben we maar even wakker gemaakt. Na de dagelijkse rituelen zijn we lekker naar beneden gegaan om te ontbijten. En jeetje wat was het lekker zeg, erg uitgebreid. De jongens hebben heerlijk zitten peuzelen en ook Stephan en ik hebben een goede bodem gelegd. Hierna zijn we op pad gegaan, eerst maar eens naar de Walmart. Hier hebben we de jongens in een erg leuk winkelwagentje gezet en zijn we “even” wat inkopen gaan doen. Wat water, cola, fruit e.d. en natuurlijk een booster voor Lars voor in de auto en een koelbox/rugtas voor onderweg.

Toen weer in de auto, op naar de Everglades. Maar omdat Stephan en ik echt Nederlanders zijn hadden we bij de autoverhuur de SUNPASS geweigerd (á  $40.00 per week) voor de tolwegen, moesten we de tolwegen vermijden. Wat betekende dat we niet in ongeveer 30 minuten bij de Everglades waren, maar in ruim een uur. Dat was een beetje jammer. Onderweg kregen we ook nog een lekkere regenbui op ons dak. Eenmaal in de Everglades aangekomen waaide het steeds harder, werd het donkerder en heel benauwd, mmmm ziet er niet goed uit. Even bij het visitorcentre gekeken en toen op naar een plekje om te picknicken. Toen we een plekje hadden gevonden onweerde het in de verte en werd de lucht steeds dreigender. Dus de jongens in de achterbak gezet (tja, ruimte zat) en broodjes smeren en lekker eten. Het smaakte heerlijk en was erg leuk, alleen Lars werd wel erg bezorgd om ons en wilde dat wij ook in de auto gingen zitten, want ja, het onweerde wel heel erg (in de verte).

Na de picknick zijn we weer in de auto gestapt, het was ondertussen wel duidelijk dat een wandeling er niet in zat. Dus dan maar een stukje rijden en kijken wat er op ons pad komt. We vonden nog een leuk plekje om een heel klein stukje te lopen (250m). Maar het onweer kwam toch wel erg dichtbij en om dan op de open vlakte te lopen leek ons niet zo verstandig. Dus na een klein stukje maar weer snel terug naar de auto en weer richting het hotel.

Nu deden we er niet alleen maar een uurtje over, maar wel zeker 1,5 uur. Kenzi heeft in de auto nog lekker een half uurtje geslapen. In het hotel aangekomen hebben we de jongens in bad gezet en ben ik nog even de koffers gaan ordenen (waarom eigenlijk, morgen komen we toch aan in de villa). Stephan heeft beneden maar eens even gevraagd waar we nog zo’n SUNPASS kunnen kopen. Advies: terug naar het autoverhuurbedrijf. Dus de jongens maar uit bad gehaald, plan was om te gaan eten en door naar de autoverhuur. Dat liep even iets anders door een heerlijke poepluier en vergeten luiers. Dus alleen maar even eten en weer terug naar het hotel. Eigenlijk was het toen ook wel laat genoeg voor de jongens. Dus is Stephan nu even alleen naar de autoverhuur toe. Ik heb Kenzi in bed gelegd en Lars is even op de bank gaan liggen. Hij is daar lekker in slaap gevallen en die heb ik net ook even in bed gelegd. Zo even tv kijken en dan lekker naar bed. Morgen een lange rit, dan gaan we naar Orlando…

Donderdag 10 juli

Vandaag de grote dag, we gaan naar Orlando toe. Of om precies te zijn, Clermont. Maar omdat dat maar een ritje is van 3,5 uur hebben we ‘s ochtends rustig aan gedaan. We zijn eerst allemaal rustig wakker geworden, om een uurtje of 6 (tja, toch die jetlag hé). Rond half 7 er dan toch maar uit gegaan om te beginnen met het bekende ochtendritueel (wassen, plassen, tanden poetsen). Daarna weer naar beneden om weer te genieten van het heerlijke ontbijt. Toen onze buikjes weer vol waren zijn we even op de 10de verdieping gaan kijken, want de lobby is echt vet gaaf en helemaal vanaf de 10de verdieping. Alleen Stephan heeft hier niet zo van genoten, op zo’n afstandje speelt zijn hoogtevrees toch op. Toen was het echt tijd om de koffers naar de auto te brengen. Dat heeft Stephan maar even gedaan en daarna zijn we uitgecheckt en vertrokken.

Eerst richting South Beach om toch nog even wat van het echte Miami te proeven. Toen we de Mac Arthur Causeway opreden zagen we dat dat gebouw wat ze aan het afbreken waren van de Miami Herald was. Dat was voor ons altijd een herkenningspunt als we daar de brug opreden of afkwamen. Toch jammer dat ze dat niet even aan ons hebben doorgegeven. Daarna zijn we met onze vette bak even over Ocean Drive gecruised (kwestie van zien en gezien worden), om vervolgens langs Miami Ink te rijden en weer terug over de Mac Arthur. Toen op naar Bayside Marketplace, voor ons ook altijd een vast dingetje als we hier zijn. Het was nog vroeg en de meeste winkels waren nog niet open. Hier even lekker rondgewandeld en bij Starbucks lekker een koek/cake genomen. Toen dat allemaal verorberd was weer richting de auto gegaan. Maar niet voordat Kenzi een squirrel een sieradenwinkel ingejaagd heeft.

Toen begon de lange rit naar Clermont. Kenzi sliep al voordat we de snelweg op waren. En die heeft heerlijk een uurtje of anderhalf geslapen. Toen was het zo langzamerhand tijd voor de lunch, dus bij de volgende stop er af en even wat gehaald en voor de jongens een broodje gesmeerd. Zo hebben we weer gezellig in de kofferbak geluncht. Daarna mocht ik het stuur overnemen en zo waren we rond kwart voor vier bij onze villa. Wow, wat een gaaf huis is dat zeg!!! Het is gewoon in een woonwijk (dus niet in een wijk met allemaal vakantiehuizen) en we hebben een echte oprit en garage. Als je binnenkomt ben je gelijk in de woonkamer/keuken. We hebben twee eettafels, twee badkamers, vier slaapkamers en (dames, graag even gillen) een walk-in-closet!!! Oh ja, en ook een zwembad ;-)

Toen we de boel een beetje ingeruimd hadden zijn we “even” naar de Publix gereden om een paar boodschapjes te doen. Weer thuisgekomen hebben we een pizza in de (megagrote) oven gegooid, de laatste spullen opgeruimd en gegeten. Hierna was het voor de jongens alweer tijd om naar bed te gaan. Die liggen nu dus op 1 oor (denk ik) en ik ben bezig om jullie bij te praten. Als dat is gebeurd ga ik ook lekker relaxen (op 1 oor). Morgen wordt een rustig dagje, kunnen de jongens even een beetje wennen hier en bijkomen van de laatste halve week. Het was voor hun natuurlijk ook wel veel om te verwerken. Waarschijnlijk spring ik morgen vanuit ons bed zo even het zwembad in.

Nog even over het weer, we zijn op vakantie in de Sunshine State, maar waar die zon is gebleven weet ik niet. Wat een regen weer vandaag, het onweerde ook behoorlijk net. Dus Lars heeft nog niet kunnen zwemmen, sneu.

En oh ja, onze auto. We rijden dus een Chevrolet Suburban LT (dat staat op de zijkant en dat vindt Lars wel leuk). Een enorme grote bak, met 8 zitplaatsen. De achterst rij kan ingeklapt of eruit gehaald worden. Maar zelfs als die gewoon rechtop staat kunnen we de koffers er ruim in kwijt. De achterklep gaat open en dicht door 1 druk op de knop. We hebben een dakraam en er zit een tv schermpje in voor de jongens (alleen jammer dat we er niets op af kunnen spelen, daar is dan weer een speciaal kabeltje voor nodig). En niet onbelangrijk voor de dames, hij is wit..

Vrijdag 11 juli 2014

Vannacht goed geslapen in het grote bed (in het hotel was gewoon een klein bed), nu hadden we allebei weer de ruimte. Rond half 6 kwam Lars dat hij wakker was en op zijn tablet wilde. Gezegd dat hij toch echt nog weer moest gaan slapen en na de belofte dat hij echt mocht zwemmen als hij weer wakker was is hij ook nog weer in slaap gevallen (in zijn eigen bed). Rond half 8 kwam hij bij ons en toen was het genoeg geweest vond hij, ik persoonlijk had nog wel even kunnen slapen. Dus alle drie uit bed en wassen, plassen, afijn je kent het riedeltje wel.

Om kwart over 8 voorzichtig bij Kenzi gaan kijken en die was toch ook wakker. Toen ook hij was aangekleed zijn we lekker gaan ontbijten. Na het ontbijt wist Lars niet hoe snel hij zijn zwembroek aan moest trekken. Ik ben eerst nog even naar de Publix gereden om zwemluiers voor Kenzi te halen. Eenmaal weer thuis zijn we lekker met zijn allen het zwembad ingedoken. Wel een beetje koud, maar wel ontzettend fijn om er zo in te kunnen springen. Lars heeft al zijn kunsten even laten zien, duiken, springen, rugzwemmen. Kenzi was nog niet helemaal happy in het bad, totdat hij ontdekte dat ook hij van de kant kon springen. Hij gilde het uit van plezier iedere keer. En ik moest er echt bij blijven staan want hij sprong gewoon iedere keer weer. Eén keer was ik niet op tijd erbij en ging hij kopje onder, daar schrok hij van.

Toen Lars en Kenzi het toch wel koud kregen zijn we er uit gegaan om even een kopje thee met een koekje te doen. Daarna hebben we even geskyped met opa Fons en oma Agnes, die hebben even een rondleiding door het huis gehad. Vervolgens hebben de jongens een bak fruit gegeten en is Kenzi even plat gegaan. In de tijd dat Kenzi lag te slapen heeft Lars lekker gezwommen met Stephan en ook nog een poosje alleen. Ik heb lekker op mijn luie gat gelegen en lezen, heerlijk. Rond 4 uur hebben we Lars uit het water geplukt en Kenzi uit bed. Want het was tijd om boodschappen te doen, deze keer was de Walmart aan de beurt. Deze is stukken groter dan de Publix en ze zeggen dat ze alles hebben. Maar ik weet iets wat ze niet hebben, theeglazen!!! En die mis ik ook in onze villa, beetje jammer. Vorig jaar moest ik ze ook al kopen in Frankrijk. Maar goed, de rest hadden ze wel en met een stuk of 15 plastic tasjes verlieten wij de winkel.

Thuis hebben we eten gemaakt en heerlijk Hollands aardappeltjes, groente en vlees gegeten, morgen gaan we weer uit eten. Na het eten was het alweer tijd voor Kenzi om naar bed te gaan en Lars zal niet veel later volgen. Stephan en ik gaan weer in de relax stand en zullen ook niet te laat in bed liggen.

Morgen gaan we de eerste Mall onveilig maken, ben benieuwd of we nog wat kunnen scoren. En ‘s avonds willen we naar Oldtown Kissimmee, de mooie oude auto’s kijken.

Zaterdag 12 juli

Vanmorgen om één minuut voor zeven kwam Lars bij ons, of hij op de tablet mocht. Ik had gezegd dat dat mocht als voor de dubbele punt een zeven stond. Dus die is weer lekker naar zijn kamer gegaan en hoorden we niet weer. Rond kwart voor acht zijn we er maar uitgegaan en na de gebruikelijke rituelen zijn we lekker gaan ontbijten. We konden lekker rustig aan doen, de Mall zou toch pas om 10 uur open gaan en het was maar drie kwartier rijden. Die drie kwartier werd door drukte toch gauw een uurtje. Daar aangekomen lekker winkel in winkel uit. Kenzi in de buggy vond de winkels in niet zo leuk, maar ja dat hoort er nou eenmaal bij. Lars zag bij de eerste winkel gelijk coole schoenen (Vans) met klittenband, dat vond hij makkelijker dan veters. Helaas, ze waren te klein en ook niet in een grotere maat te vinden. Ik heb nog 2 shirtjes gepast, maar die waren toch niet zo leuk. Dus op naar de volgende winkel, Tommy Hillfiger. Hier hebben we voor Kenzi 3 leuke shirtjes gekocht voor $21,00 (ongeveer 15 euro). En weer verder, nog meerdere schoenenwinkels in en uit voor Lars. Hij wilde namelijk nog nieuwe slippers, zonder zo’n bandje achter zijn hiel langs. Nergens slippers gevonden, maar uiteindelijk wel coole schoenen voor hem. Wel met veter, maar ja, wat wil je maat 32. De meeste kinderen met die maat kunnen hun veters al strikken. Deze waren van Sketchers en “maar” $35,00. Dus zeer tevreden verlieten we die winkel. Daarna door naar de Foodcourt, hier een hapje gegeten en door naar de laatste winkel, de GAP!!! Hier was het echter zo t#$$%s druk dat we snel weer weggegaan zijn. Maar snel richting huis, we komen hier nog wel weer.

In de auto viel Kenzi in slaap, maar toen we (na 23 minuten) al weer thuis waren werd hij toch wakker toen ik ‘m uit de auto haalde. Dus eerst maar lekker met z’n allen het zwembad ingedoken. Kenzi vindt het echt niet leuk, dat zwemmen, heel anders dan Lars. Die is nu druk aan het oefenen op het in het water springen en dan op de rug terug naar de kant zwemmen. En met zijn hoofd onder water gaan probeert hij ook telkens weer.

Kenzi was er op een gegeven moment wel klaar mee, dus die hebben we even in bed gelegd. Stephan en Lars hebben nog een poosje gezwommen en ik heb even binnen gezeten. Alvast een beginnetje maken met het verslag. Stephan ging maar eens onder de douche en Lars wilde vanuit het buitenbad verder in het binnenbad ;-) . Hierna was het tijd voor de voetbal, althans voor de heren. Maar het viel Stephan op dat het binnen net zo warm was als buiten. Blijkt de airco kapot, dus maar even bellen. Tijdens het wachten op de monteur werd Kenzi wakker en die heeft heerlijk rondgebanjerd in zijn onderbroekje. Lars en ik zijn nog even naar de Publix gereden, terwijl Stephan eten klaar ging maken. Toen we terugkwamen was de monteur er ook al. En binnen no time was de airco gemaakt.

Na het eten wilden we naar Downtown Disney, maar Lars gooide roet in het eten. Hij had onze slaapkamerdeur vanbinnen op slot gedaan en de deur achter zich dicht getrokken. En die deur kan je maar van 1 kant open maken. Dus wij van alles proberen om ‘m open te maken. Maar het lukte niet, dus maar even Googlen hoe de inbrekers dat doen. En ineens had Stephan een ingeving, een creditcard (of welke kaart dan ook) en ja hoor, open. Lars was goed geschrokken van onze reacties, gelukkig.

Toch nog maar “even” naar Disney dan. Niet onze beste beslissing deze dag, jeetje wat een drukte daar zeg. Tja, het is dan ook zaterdagavond. We zijn nog even naar de LEGO winkel geweest en zijn snel weer gegaan. De ritten heen en terug hebben al met al langer geduurd dan de tijd die we daar waren. Niet alleen de drukte, maar ook het feit dat ze druk aan het verbouwen waren overal, hielp niet mee aan onze Disney beleving. In de auto terug vielen Lars en Kenzi in slaap en die hebben we zo in bed gelegd. Kenzi heeft nog wel een schone luier gekregen, pas op het moment dat ik hem in zijn slaapzak legde deed hij even zijn oogjes open. Wij gaan zo weer in de relaxstand en daarna ook maar plat…

Wat de dag ons morgen brengt weten we nu nog niet, dat blijft dus nog even een verrassing.

Zondag 13 juli

Zo, heb ik vanochtend eens lekker uitgeslapen tot 8.15 uur. Stephan zag het licht een uurtje eerder dan mij en Lars een half uurtje eerder dan mij. Kenzi hield het nog een half uurtje langer vol (bofkont). We wilden vandaag naar Disney’s Animation of Art, dit is een resort van Disney wat 4 verschillende thema’s heeft. Zo heb je er “the Lion King” “the Little Mermaid” “Finding Nemo” en natuurlijk “Cars”. En bij Cars is het dorpje Radiator Springs nagebouwd (voor de niet kenners, het dorp waar Bliksem McQueen woont). Maar eerst rustig opstarten en ontbijten, we verbazen ons iedere dag over wat die Lars naar binnen werkt. 4 boterhammen is heel normaal hier (thuis mag hij dat gewoon niet) Vanochtend gingen er 2 poptarts en 2 boterhammen in. Na het ontbijt heeft Stephan de stoute schoenen weer aangetrokken, oh nee, de hardloopschoenen. Hij ging voor het eerst weer lopen na zijn blessure en moet rustig opbouwen (en dat vindt hij moeilijk). Dus na 12 minuten was hij er weer en konden we op pad.

Disney is een klein half uurtje rijden en dus waren we er zo. Even onze id laten zien en we mochten doorrijden, das wel tof. Auto geparkeerd vlakbij het Cars gedeelte en de auto uit. Nog snel even wat naar binnen werken (de jongens een knijpfruit en wij een granolabar) en “off we go”. Al snel zagen we Bliksem en Sally staan, Lars helemaal trots ermee op de foto. Hij vond het erg cool allemaal. We zagen ook het “cozy cone motel”(is het zwembad). Filmore, Guido, Luigi, Ramone, Flo, Doc en Sheriff kwamen we tegen en natuurlijk Takel en daar moest Lars ook mee op de foto. In de tussentijd hadden wij wel in de gaten dat het met Kenzi niet zo lekker ging. Die had behoorlijk last van de warmte, water laten drinken maar dat zweette hij er zo weer uit. Dus is Stephan met Kenzi terug gegaan naar de auto. Onderweg werd Kenzi wel heel erg rustig dus Stephan was even bang dat hij weg zou vallen. Dat viel gelukkig mee en eenmaal in de auto met de airco en een beker appelsap knapte hij snel weer op. Lars en ik zijn nog even snel wezen kijken bij “Finding Nemo”maar daar vonden we allebei niet zoveel aan dus zijn we snel naar de auto gegaan. Ook Lars had last van de warmte want hij werd ook steeds stiller en zweette ook heel erg. Maar ook hij knapte snel op in de auto.

 We gingen maar weer terug naar ons huis, eerst nog even een stop maken bij de Publix voor een paar boodschappen. Hier hadden we voor de jongens weer een leuk winkelwagentje, ze weten wel hoe ze het boodschappen doen voor iedereen aangenaam kunnen maken. Dus die twee hoorden we niet weer en zo waren we vrij snel klaar en konden we door naar huis. Thuis hebben we de tafel buiten gedekt voor de lunch en heeft bijna iedereen heerlijk zitten eten. Iedereen behalve Kenzi, die heeft alleen zijn chocolademelk maar opgedronken. Dus die is met een niet zo volle buik naar bed gegaan.

Terwijl Kenzi lag te slapen hebben de andere twee mannen zich heerlijk vermaakt in het zwembad. Die Lars wordt steeds vrijer in het water, heerlijk om te zien. Ik heb op de lanai (of is het onder de lanai ?) lekker een oogje dicht gedaan. Later heb ik ook nog even met Lars pakkertje gedaan in het bubbelbad. In de tussentijd was het alweer bijna vijf uur en werd het tijd om Kenzi uit bed te halen. Dus terwijl Stephan Lars afdroogde heb ik de kleine man aangekleed. Het was nog vroeg dus even een beetje rondlummelen in huis (of de finale van de voetbal kijken) voordat we weg zouden gaan. Vanavond wilden we lekker uit eten bij Outback. En dat is ook gelukt, het eten was heerlijk en de jongens hebben zich super gedragen. Ze kregen een boekje en wat kleurtjes en Kenzi heeft de Picasso uitgehangen door ook de muur wat kleur te geven. We hadden voor de jongens 1 portie kip en patat besteld. Nou die patat ging er wel in hoor, maar die kip niet, helaas. Op een gegeven moment vroeg ik aan Kenzi of hij nog een stukje kip wilde proberen. Antwoordde hij met: “toktoktoktok”. Ik neem aan dat dat nee betekende, want hij heeft geen hap genomen. Maar mij konden ze wegdragen, wat moest ik lachen om die grapjas.

Na het eten zijn we nog even bij de Junglegolf langsgereden om de nepbeesten te kijken die daar stonden. Dat vond Kenzi helemaal geweldig en hij heeft de hele weg naar huis heerlijk zitten kletsen en geinen. Thuisgekomen hebben ze nog even rondgebanjerd op de lanai (of is het nou onder de lanai?) en daarna hebben we ze lekker in bed gelegd. De jongens zijn elke avond zo moe dat we ze niet weer horen. Dus dat is voor ons lekker relaxed (ach eigenlijk is dat thuis ook wel).

Voor morgen heeft Lars besloten dat we naar Sea-World gaan, Legoland moesten we tot laatst bewaren, prima hoor.

Maandag 14 juli

Kon vanmorgen maar moeilijk wakker worden. Lars was ook pas om 8 uur bij ons. Dus toen moesten we wel een tandje hoger, want we wilden naar Sea-World. We zaten rond 9 uur in de auto en na een klein half uurtje rijden waren we bij Sea-World. We konden zo doorlopen bij de ingang, het leek heel druk, maar het liep allemaal goed door. We zijn maar in 1 streep doorgegaan naar Shamu-stadion. Nog wel even snel gekeken bij de Dolfin-nursery en een petje gekocht voor de jongens. Kenzi hield ‘m in het begin wel op maar later op de dag was het gebeurd. We waren al een kleine 3 kwartier voor aanvang van de show in het stadion. Dat was dus lang wachten, gelukkig genoeg afleiding om ons heen. Mensen kijken, grote tv-schermen met allerlei filmpjes om ons bewust te maken over hoe we met het milieu omgaan, onder leiding van Bindi Irwin (je weet wel de dochter van Steve). Maar goed wij hebben onze bijdrage geleverd door vandaag naar Sea-World te gaan. En voordat de show begon werden (natuurlijk) alle aanwezig militairen geëerd met een groot applaus, alle aanwezige (ex)militairen moesten dan ook gaan staan. Tja, wat zal ik hier over zeggen. Maar toen begon de show dan echt en daar kwamen alle Shamu’s aan, geweldig wat een show. Ondanks dat de trainers, sinds het noodlottig ongeluk van een paar jaar geleden, niet meer in het water gaan met de orka’s blijft het bijzonder om deze enorme beesten te zien. En dan ben ik ook zo’n sentimentele trut dat ik helemaal geëmotioneerd ben vanwege het feit dat ik daar 11 jaar geleden ook zat met Stephan alleen (nou ja, alleen) en dat we er nu met onze jongens waren, snik, snif, snotter :-P

Na de show zijn we even naar het kindergedeelte gegaan, Lars wilde wel in het treintje en de draaimolen. Aangezien Kenzi ook in die dingen mocht moest ik mee om hem te begeleiden. Stephan is ook maar mee gegaan in het treintje. Nou, dat treintje vond Lars het leukste van vandaag. Na het kindergedeelte zijn we even wat gaan eten bij een buffetrestaurant. Gelukkig hoefden we voor Kenzi niet te betalen, hij heeft alleen maar wat chocolate-chip-cookies gehad. Hierna wilden we verder, maar we kwamen een kudde (of school) Flamingo’s tegen. Helemaal leuk natuurlijk, even wat foto’s gemaakt. We kwamen nog meer dieren tegen waar ze zo mee stonden, waaronder een Opossum en een Tawny Frogmouth (die laatste komt voor in Australië @ankie). En ik heb nog een rode lepelaar gevoerd, Lars durfde niet. Kenzi en ik hebben die Opossum nog geaaid. Na deze encounters zijn we verder gelopen naar de haaien. Daar kun je (heel Amerikaans) op een lopende band onder het haaien rif door. Het voordeel is dat er niemand lang op dezelfde plek blijft staan en iedereen evenveel kans krijgt het te zien. Na de haaien hebben we weer een insmeerbeurt gedaan en op richting de Manatees en Alligators . Onderweg nog een “korte” pauze gehouden bij Journey to Atlantis. Dit is een leuke attractie waarbij je eerst door een soort fatamorgana (v.d. efteling) gaat en die gaat daarna over in een waterbaan (zo eentje met de boomstam). Lars wilde er niet in, maar hij kreeg er geen genoeg van om de mensen naar beneden te zien storten. Vooral als ze dan dachten en blij keken dat ze niet zo nat waren geworden en dan een stukje verder nog een hele waterstraal over zich heen kregen.

Uiteindelijk hebben we ‘m mee kunnen krijgen en hebben we eerst nog even gekeken bij de dolfijnen bij het onderwater gedeelte. Daarna bij de Alligators en Manatees, blijven bijzondere beesten die Manatees. Toen gingen we door naar het gedeelte waar je de dolfijnen kan voeren. Hiervoor moet je betalen, maar je mag ook bij een bepaald deel over de rand hangen en met je handen in het water. Met een beetje geluk kun je er eentje aaien. Lars vond dit geweldig, hij kon heerlijk over de rand hangen en durfde zelfs met zijn hand in het water. Als er dan een dolfijn in de buurt kwam ging de hand er snel uit, maar hij straalde helemaal. Ook Kenzi vond het erg leuk, maar hij mocht natuurlijk niet zover over de rand hangen, veel te eng. Toen de dolfijnen naar het voeder gedeelte gingen zijn we maar verder gelopen. Nog even bij de roggen langs, hier heeft Kenzi lekker roggen geaaid. Lars durfde dat niet, telkens als er eentje in de buurt kwam haalde hij snel zijn hand weg. En toen was het gedaan met het mooie (lees: hele warme) weer en braken de wolken open. We kregen daar toch weer een bui op ons hoofd. Snel naar de ingang gerend, want we wilden toch al naar huis. Daar zijn Lars, Kenzi en ik bij het gedeelte gaan staan waar je opgepikt kon worden. Stephan, onze held, is door die enorme bui naar de auto gerend en heeft ons daar weer opgepikt.

Onderweg klaarde het alweer op, maar bij ons huis betrok het toch weer, zo zie je maar hoe dat kan verschillen op zo’n kleine afstand. Thuisgekomen onze spullen aan de kant gegooid, zwemkleren aan en even het zwembad in. Want wat waren we allemaal vies en plakkerig van het zweet. Maar echt lang konden we niet genieten van het water of het onweer kwam wel heel dichtbij. Dus allemaal er uit en Kenzi nog even naar bed. Lars is even op de bank gaan liggen met een tekenfilm aan. Stephan heeft nog wat foto’s gemaakt van buiten, van de donkere luchten. We hadden besloten om bij de Publix even wat makkelijks te gaan halen voor het eten, leve de Amerikaanse magnetronmaaltijden. Voordat je uit die vakken wat gekozen hebt, had je net zo goed kunnen gaan eten bij een luxe restaurant. Maar goed, vanavond was de keuze redelijk snel gemaakt en gingen we weer op naar huis. Daar hebben we de maaltijden één voor één in de magnetron gegooid en opgegeten. Tja, het blijft een magnetronmaaltijd dat is geen haute cuisine. Na het eten nog even met de jongens gedonderd en toen naar bed gebracht. Net nog even naar de mooie rode luchten gekeken (en een poging gedaan tot fotograferen. Voor de rest zal de avond rustig zijn denk ik.

Dinsdag 15 juli

Vanmorgen rond kwart voor 8 kwam Lars ons wakker maken. Dus we zijn rustig aan maar eens opgestart, Stephan een rondje hardlopen en ik de rest voor elkaar maken. We waren ongeveer tegelijk klaar en konden toen aan tafel. Tijdens het ontbijt hebben we besloten om naar Celebration te gaan. Dit is een klein plaatsje wat geheel bedacht is door Walt (Disney red.) en zijn Company, het is een poging om de ideale gemeenschap van de toekomst neer te zetten. Hier waren we 11 jaar geleden ook geweest, toen hebben we alleen de post office bezocht. Toen wisten we ook niet dat er een verhaal achter deze gemeenschap zat. We vonden het gewoon een leuk dorpje. Nu had ik er wat meer over gelezen en zijn we er ook even doorheen gereden. Het ziet er allemaal wel heel Disney uit, alles is netjes verzorgd, huizen schijnen aan bepaalde voorwaarden te moeten voldoen. Zo worden de containers niet voor het huis gezet als ze geleegd worden, achter de huizen lopen steegjes waar de containers neergezet moeten worden, het moet er allemaal perfect uitzien. Het ziet er leuk uit, maar al die regels, pfff niet mijn ding. We hebben de auto bij het centrum geparkeerd en zijn een rondje om het meer gelopen. Eerst kwamen we bij een plekje waar schommelstoelen bij het meer stonden. Lekker relaxed over het meer uitkijken. Een stukje verder hadden ze van die fonteinen uit de stoep, daar hebben de jongens even lekker gespeeld. Kenzi is nog gevallen en heeft een mooie schaafwond op zijn arm. Na een poosje weer verder gelopen en op een bankje even lekker een granolabar gegeten. Toen hebben we Kenzi maar even in de buggy gezet, anders waren we nu nog niet thuis geweest. Lekker verder gelopen, goed de ogen open om te kijken of we ook alligators zagen. Volgens de borden zouden ze daar wel leven, maar we hebben ze niet gezien. Wel zagen we een squirrel en een aantal vogels en een heleboel salamandertjes.

Toen we rond waren zijn we weer naar de auto gegaan en naar de Super Target gereden. Daar wilden we even kijken naar slippers voor Lars. Die heeft hij nu ook, hele leuke van Phineas en Firb (ofzo) van zo’n eend, nou ja, ze zijn erg leuk!!! En Kenzi heeft nog een coole zonnebril gescoord (met houten montuur, heel hip). Voor kleding gaan we nog wel weer naar de outlets. Nog even wat andere boodschappen gedaan en weer richting Casa Teunissen. Daar hebben we buiten heerlijk de tafel gedekt, want Lars had een goed ideetje: “of we niet buiten konden eten.” Prima, doen we dat toch. Maar toen het weer begon te onweren en de knallen steeds harder gingen wilde hij wel erg graag naar binnen. Dus de boel weer opgepakt en binnen gaan zitten. Na het eten Kenzi maar even in bed gelegd.

Terwijl Kenzi lekker lag te slapen hebben Stephan, Lars en ik lekker buiten op de lanai gezeten (of is het nou toch onder). Lezen en op de tablet filmpjes kijken, lekker chill dus. Toen het wat op begon te klaren zijn Lars en Stephan nog even het zwembad ingedoken, of eigenlijk gesprongen. Want die Lars die springt weer wat af, als hij dat bij de zwemles nou ook eens deed. Rond kwart over 5 hoorde ik vrolijke geluiden uit de slaapkamer komen, er was er een wakker. Dus Kenzi er maar uitgehaald en op ons dooie gemakje hebben we ons klaargemaakt om weer op pad te gaan. Ditmaal om ergens een hapje te gaan eten. Olive Garden werd het deze keer, Italian cuisine staat er onder. Maar volgens de vele berichten op internet heeft het niets met Italiaans eten te maken. En dat geloof ik gelijk hoor, maar het was wel lekker eten daar. Lekkere broodjes vooraf met een goede salade erbij (both on the house, erg belangrijk ;-) ) Daarna een bruschetta to share voor Stephan en mij, niet verwacht die ook te moeten delen met de kleine mannen. Niet lang daarna kwam het hoofdgerecht, lekkere pasta Alfredo voor Steef. Voor mij Garlicrosemary chicken en spinazie en aardappelpuree on the side (om maar met de woorden van een groot DJ te spreken). En de jongens beide een schaaltje spaghetti en chickenfingers en druifjes, een hele vreemde combi maar ze hebben er beide goed van gegeten. Na het eten was er geen plek meer voor een toetje. Maar zo hadden we voor nog geen $56,00 onze buikjes vol gegeten, dat is in euro’s €39,00.

We zijn gelijk weer naar ons huis gereden en daar hebben we eerst (zo voel je je wel thuis) de container aan de weg gezet. Toen hoorden we binnen Lars helemaal overstuur huilen en mij roepen. Bleek dat hij niet had meegekregen dat wij in de (jaja) garage waren. Dus die even gekalmeerd en toen kregen de jongens het beloofde ijsje. Na het ijs zijn ze allebei naar bed gegaan en is de avond weer aan ons. Het is weer begonnen met regenen en onweren, dus we blijven maar binnen zitten. Stel dat een van de jongens nog wakker schrikt van de knallen. We horen hier trouwens ‘s avonds ook nog wel eens de knallen van het vuurwerk van Disney.

Ik heb vandaag trouwens besloten dat ik niet in Amerika wil wonen. Ze kennen hier geen theeglazen en thee moet je in glas drinken. In zo’n mok is niet wat hoor, heb vorig jaar in Frankrijk echt nog 2 theeglazen gekocht voor in de caravan. Ik ga toch niet 2 weken thee uit een mok drinken!!! Nu moet ik wel, ben nog bij de Dollar Tree geweest (bedankt voor de tip Ina, leuke winkel!!!) en daar hebben ze ze ook niet. Dus vandaar dat ik toch maar niet hier naartoe verhuis.

Morgen een dagje aan de spacecoast, raketten en spaceshuttles bekijken. Stephan helemaal in zijn nopjes.

Woensdag 16 juli

Vandaag op tijd uit bed, de wekker stond op half 8, maar iets na zevenen stond onze andere wekker er al. Omdat het vakantie is toch op ons dooie gemakje de dagelijkse rituelen en lekker ontbijten met z’n allen. Rond kwart voor 9 zaten we in de auto, het was wel druk op de weg, maar echte files zijn we niet tegen gekomen. Iets na tienen waren we dan ook bij KSC, de auto geparkeerd en naar de ingang. Ook hier tassencontrole en door de detectiepoortjes voordat we het terrein op mochten. Toen we binnen waren even snel een blik geworpen op Rocketgarden, maar dit kenden we al van voorgaande keren, dus op naar de playground voor de jongens. Konden die zich even uitleven, daarna een banaantje gegeten en op naar de nieuwste attractie: Atlantis!!!

In 2011 is NASA gestopt met het lanceren van shuttles (helaas voor ons), maar nu hebben ze de Atlantis hier tentoongesteld. Endeavour staat in Los Angeles en Discovery staat in Washington DC, maar goed daar zijn we nu niet, dus wij krijgen de Atlantis te zien. Voordat je ‘m überhaupt te zien krijgt ben je wel een paar filmpjes verder. Eerst een film over het ontstaan van de spaceshuttles, daarna mochten we doorlopen naar een ruimte waar we een lancering te zien kregen op een scherm voor ons en aan beide zijkanten (ik werd er gewoon duizelig van). Aan het eind zie je dan het kleine papieren shuttletje weer terug en dan schijn het scherm tegelijkertijd door en zie je op dezelfde manier de Atlantis achter dat papieren ding. En dat doen die Amerikanen goed hoor, niet alleen ik had tranen in mijn ogen. Zelfs Stephan moest een keer slikken (dat ik dat nou net moest zien). Dan gaat het scherm omhoog en mag je doorlopen. Dan is er nog een foto-mogelijkheid waarbij ze ook met je eigen toestel een foto maken (helaas, allebei bewogen, doen ze vast expres). Nu waren we echt super dicht bij de shuttle, we konden m bijna aanraken!!!

En dan natuurlijk een hele tentoonstelling met ook een heleboel leuke dingen voor de kinderen. Alleen Lars durft dat allemaal niet en Kenzi is er nog te klein voor. Ook was er een simulator waarbij je ervaart hoe het is om de ruimte in geschoten te worden met de shuttle. Daar mocht Lars wel in, maar Kenzi niet. Ook dit durfde Lars niet, snapte ik ook wel na al dat lawaai voordat we de ride in mochten. Harde knallen als je door de geluidsbarrière heengaat vonden ze allebei niet zo leuk. Dus ik ging met de jongens in het gedeelte waar je kon kijken hoe de “astronauten” het vonden in de simulator. Stephan was onze eerste astronaut en wij keken toe. Nadat ze weer veilig terug waren op aarde wisselden we van plek en ging Stephan toekijken en mocht ik er in. Dat doen ze hier wel goed hoor, childswap heet dat. De naam is wat dubieus maar betekend niets meer dan dat je 1x in de rij gaat staan. Eerst blijft de eerste ouder bij de kinderen en als ouder één uit de rit komt mag ouder 2 er gelijk in, super regeling.

Na deze ervaring was het tijd om “even” een hapje te gaan eten. Bij Orbit Café leek de drukte mee te vallen (het was ondertussen ook weer gaan regenen trouwens), dus snel een plekje gezocht en ik ging in de rij staan. Een kleine 50 minuten later was ik er weer met eten. Jemig wat een belachelijke drukte zeg!!! Het eten smaakte prima hoor, maar het was niet leuk meer. Bij Seaworld zijn we rijen van 40 minuten voor een attractie voorbij gelopen omdat het ons te lang was. En voor eten blijf ik wel gewoon staan, stom!!! Na het eten zijn we in de bus gestapt en de bekende route naar het Saturnus V centrum gereden. Onderweg nog langs het VAB, launchpad 39a en 39b, een crawler met mobile launchplatform erop gereden. Bekende plekken voor ons, maar voor Lars wel indrukwekkend om te zien. Kenzi was met van alles bezig behalve kijken, hij begon dan ook al aardig moe te worden. Bij het Apollo gebouw hebben we de film van de lancering van de Apollo overgeslagen en zijn gelijk naar de Apollo toegegaan. Daar hebben we weer een stukje maan aangeraakt en nog even een beetje rondgekeken. Toen met de bus weer terug naar het beginpunt, voor Kenzi en Lars een shuttle gekocht (een kleintje hoor) en naar de auto.

Eenmaal in de auto is Kenzi snel in slaap gevallen, Lars heeft de hele tijd met de shuttle gespeeld. We hadden wat langzaam rijdend verkeer en Stephan had een verkeerde afslag genomen. Maar uiteindelijk was deze niet zo heel verkeerd, want volgens ons waren we nu sneller thuis. Daar hebben we even gegeten op de lanai (of was het nou..) en na het eten zijn de mannen nog even het zwembad ingedoken. En na het zwemmen is Kenzi gelijk naar bed gegaan en mocht Lars nog even opblijven. Verder geen wilde plannen, gewoon in de relaxstand weer (het is en blijft toch vakantie).

Donderdag 17 juli

Vandaag een relaxdagje. Vanmorgen niet voor half 9 ons bed(je) uit. Wel heel bijzonder trouwens, hier in Amerika is alles groot, groter en grootst behalve het campingbedje waar Kenzi in ligt. Dat is gewoon kleiner dan die wij thuis hebben. Als Kenzi languit zou liggen past het precies, gelukkig gaat hij gerust overdwars liggen en heeft al die ruimte niet nodig ;-) We zijn lekker gaan ontbijten en na het ontbijt ben ik boodschappen gaan doen. Ondertussen zijn de mannen lekker het zwembad ingedoken.

Toen ik na een uurtje terug was ben ik ook het water in gegaan en hebben we ons heerlijk vermaakt gedurende iets meer dan een uur. Toen was het tijd om te gaan lunchen, dat hebben we lekker buiten gedaan (was het nou op of onder..). Na het eten is Kenzi lekker gaan slapen en moest Stephan nog even naar de Walmart voor een paar dingetjes die de Publix niet had (bijna niet te geloven maar waar). Terwijl hij weg was hebben Lars en ik een spelletje gedaan en toen zijn we lekker op de ligbedjes buiten gaan liggen. Ik heb even lekker geslapen en Lars heeft zich goed vermaakt op zijn tablet. Toen Stephan terug kwam is hij lekker bij ons komen zitten en heeft ook hij nog een spelletje met Lars gedaan.

Na half 4 heb ik Kenzi uit bed gehaald en toen hij aangekleed was zijn we in de auto gestapt en naar de Premium Outlet gereden om bij de GAP nog wat inkopen te doen. Ik kan wel zeggen dat ik goed geslaagd ben. Heb 2 hemdjes, 1 T-shirt, een shirt met ¾ mouw en een truitje, een rok en een hoodie gekocht voor mezelf. Stephan ook nog 2 T-shirts en een stuk verderop bij de GAP-kids voor Lars nog eens 2 T-shirts en een hoodie en voor Kenzi een T-shirt. En dat alles voor nog geen $150,00, blijft leuk geld uitgeven hier. Toen we de GAP een groot deel van ons vakantiegeld gedoneerd hadden zijn we naar de Florida-mall gereden. Hier wilden we een hapje eten, het was intussen ook al over zessen.

Bij de Florida-mall eerst naar de California Pizza Kitchen gelopen en deze was wel open (in Las Vegas zijn we 2x voor een gesloten deur gekomen omdat het zondag was en dan sloten ze om 19.00 uur). En we hebben hier heerlijk gegeten. Stephan en ik een gedeelde quesedilla als voorgerecht. De jongens een pizza Hawaï die Lars bijna helemaal heeft opgegeten. Voor Stephan ook een pizza en voor mij een salade. Ik kon kiezen tussen full of half size en had de half size gekozen met kip. Kenzi heeft mijn kip opgegeten (en zijn pizza laten liggen) en toen ik mijn salade op had zat ik meer dan vol. Ik wil dus niet weten hoe groot de full size portie was. Het was dus weer goed voor elkaar bij CPK.

Na het eten zijn we alleen nog even bij Abercrombie & Fitch, Abercrombie Kids en Aeropostale geweest. Bij de Abercrombie Kids was Lars weer de gelukkige, ditmaal een T-shirt op de groei. Hij vond ‘m zo leuk maar de kleinste maat was hem nog net iets te groot, dus volgend jaar kan hij die aan. Na de laatste shops op naar huis en de jongens lekker naar bed. Wij hebben nu CNN aanstaan en kijken vol ongeloof naar het nieuws van Malaysia Airlines, wat een drama weer zeg!!! En hoewel het waarschijnlijk niet overkomt bij degenen waar het voor bedoeld is wil ik dit toch even kwijt. Wij wensen alle nabestaanden heel veel sterkte toe.

Vrijdag 18 juli

Wat gaat de tijd snel, het is alweer vrijdag en we hebben nog maar een paar volle dagen voordat we alweer weg gaan. Maar we hebben nog een paar dagen vol leuke dingen. Vandaag was er een van, we zouden naar Busch Gardens in Tampa. Kleine anderhalf uur rijden van ons huisje, dus op tijd ons bed uit. Nou dat lukt wel, Lars stond alweer iets na zevenen naast ons bed. En ik heb nog steeds veel moeite om wakker te worden, dus vandaag ook. Het duurde dan ook even voordat ik mijn bed uit was. En daar waar Stephan iedere dag eerder zijn bed uit was, had hij vandaag nog meer moeite ermee.

Ik startte de computer op om even de reacties op mijn blog te kijken en het duurde niet lang of de piep van Skype ging over, Zwolle zocht contact. Dat lukte, ondanks dat ik nog niet fatsoenlijk gekleed was toch even gekletst met mijn ouders. Daarna het hele riedeltje inclusief ontbijt afgehandeld en huphup de auto in. Na een goede rit van iets minder dan anderhalf uur stonden we in de brandende zon op de parkeerplaats van Busch Gardens. Met een treintje werden we naar de ingang gebracht alwaar we vrij snel door konden lopen (na de gebruikelijke tassencontrole). Daar eerst maar eens een Restroom opgezocht. Toen konden we beginnen, maar waar begin je in een park waar je nog nooit geweest bent. Gewoon gaan lopen en zien waar we uitkomen. En dat was bij de kangoeroes en wallaby’s die toevallig net gevoerd werden. En voor $ 10,00 kon je zelf een flesje geven, was mij iets te veel van het goede. Ook mocht Kenzi niet meer naar binnen, vanwege “healthreasons”mochten kinderen onder de 5 jaar er niet in. Lars blij dat hij net 5 is geworden, dus is hij eerst met mij gaan kijken en daarna met Stephan. In de tussentijd heeft Kenzi de eendjes gevoerd, vond hij ook leuk. Hierna even bij de vogels wezen kijken en langs de flamingo’s. Toen kwamen we uit bij Sesamstraat, waar een aantal leuke ride’s waren voor Lars. Zo is hij in de autootjes geweest, in een “wild” waterbaan en vliegtuigjes. Alleen de laatste kon en mocht ik mee, de rest moest hij alleen in. Ik heb even op hem in moeten praten, maar uiteindelijk durfde hij het wel. Daarna zijn we verder gelopen, maar niet nadat we even bij Elmo, Koekiemonster, Zoë en Grover hebben gekeken. Toen kwamen we uit bij een waterspeelplaats. Allemaal fonteinen enzo, waar ze heerlijk hebben gespeeld. Ik had geen handdoek meegenomen, dus ze moesten na die tijd even aan de lucht drogen ;-) Maar ze hebben dikke schik gehad. Daarna kwam Elmo nog even langslopen en die zwaaide nog naar Lars. Zou Elmo Lars nog herkennen van 3 jaar geleden?

We zijn weer verder gegaan, het was intussen alweer tijd om te eten. We kwamen nog langs de Sheikra, een hele gave achtbaan die door een stuk water kwam en die maakte de hele omgeving kletsnat. Dat vond Lars wel leuk en Kenzi ook, dus op het terras een plekje gezocht waar we goed uitzicht hadden en niet nat werden. Daar hebben we zitten eten, het smaakte prima (al moet ik zeggen dat ik niet gek ben op botjes in mijn kip). Lars treuzelde alleen zo dat we hebben gezegd dat hij zijn bakje patat met kipnuggets (alweer? Ja, alweer) maar tijdens het lopen op moest eten.

Stephan en ik hebben nog gevraagd hoe lang de wachtrij bij de Sheikra was, want dat leek ons wel wat. Maar de wachtrij was ruim een half uur (en dat voor ons dan x2), dat vond ik te lang. Dus zijn we maar in het treintje gestapt, dan zouden we in ieder geval nog wat van het park zien (we hadden al met al nog geen kwart van het park gezien), dachten we. Was niet de meest slimme beslissing van ons. Kenzi wilde niet stilzitten, hij ging van mij naar Stephan. Klimmen op de banken, huilen, boos worden en dat met die hitte. En de rit duurde ongeveer 40 minuten en ongeveer een kwartier voor het einde viel Kenzi zijn speen uit zijn mond, naast de trein. Ik kon ‘m niet meer opvangen en zag ‘m zo liggen op het gras terwijl we verder reden. En ik had geen andere bij me, fijn dan!!! Gelukkig waren we vrij snel terug bij het beginpunt. Kenzi weer in de buggy, maar slapen ho maar.. Nog bij een wildwaterbaan gekeken, dat vond Lars wel leuk. Maar hij wilde er niet in, helaas.. Hij wilde trouwens, toen we uit het treintje kwamen nog wel weer bij de Sheikra kijken en weer nat worden. Dat liet ik me geen twee keer zeggen, heerlijk met dit weer.

Maar weer verder en daar waren ineens botsauto’s, dat leek Lars wel wat. Maar dan moest mama mee en daar had hij even pech. Daar houd ik niet van, die mag papa doen. Dat vond Lars prima en Stephan vond het ook wel leuk volgens mij. Nou, die grijns op Lars zijn gezicht, geweldig!!! Na de botsauto’s was het tijd voor een ijsje, heerlijk.. Het was helaas ook tijd om naar huis te gaan. De hitte begon ons echt op te spelen, Kenzi was ontzettend moe en ook voor Lars was het genoeg geweest. Dus met de trein weer terug naar de parkeerplaats en op naar de auto. Daar de airco aangezet, achterin de auto Kenzi nog snel een schone luier aangedaan en off we go.. Kenzi viel al vrij snel in slaap en na een half uurtje was hij alweer wakker. Ondanks dat hij geen speen had was hij vrij vrolijk en heerlijk aan het kletsen.

Vlakbij huis nog even naar de Publix geweest om after sun te halen, lekker verkoelend.. En toen, onder het genot van 2 nummers van Metallica (ja, op de radio!!!) naar huis.. Thuis gelijk de kleren uit en zwemkleding aan en het verkoelende bad in. Wat was dat lekker zeg!!! Maar het was ondertussen ook al zes uur geweest, dus Stephan is er uit gegaan om eten te gaan maken. Lars ging ondertussen, zonder bandjes, oefenen met onder water zwemmen. Telkens met de ogen open, “mama, ik zag jou badpak. Kenzi had de smaak te pakken, hij sprong iedere keer van de kant af zodat ik ‘m op kon vangen. Maar wel telkens met zijn hoofd boven water. Dus ik heb ‘m een keer met zijn hoofd onder water laten uitkomen, dat was even slikken en weer vrolijk verder gaan. Want wat is het leuk om van de kant af te springen.

Toen Stephan weer buiten kwam, konden we de jongens weer aan gaan kleden en lekker een hapje eten. Na het eten was het alweer bedtijd voor de jongens, het was immers al kwart over acht. Ik heb nog een paar wasjes gedaan en zo meteen ga ik lekker op de bank zitten. Morgen weer een rustdag, dus waarschijnlijk nog even shoppen en ‘s avonds uit eten. De afwisseling is wel fijn zo..

Ik dacht dat Busch Gardens een dierentuin was met een aantal attracties (vnl. achtbanen) maar volgens mij is het eerder andersom. Het is een attractiepark met een aantal dieren... Het is wel echt een heel leuk park, heel mooi opgezet. Maar je hebt wel twee dagen nodig om het te bekijken, wij hadden te weinig tijd, helaas...

Zaterdag 19 juli

Vandaag dus weer een relaxdag. Stephan heeft eerst hardgelopen en na de gebruikelijke riedel zijn we maar snel in onze zwemkleding gestapt. En zo hebben we de hele ochtend in het water doorgebracht, echt heerlijk hoor!!! Rond één uur even een hapje gegeten en Kenzi in bed gelegd. Ik ben lekker een boek gaan lezen (en whatsappen met lieve vriendinnetjes) en Stephan en Lars zijn het water weer ingegaan. Rond vier uur was het tijd om er uit te komen. Dus hebben de mannen zich weer aangekleed en heb ik Kenzi uit bed gehaald. Die heeft nog even nieuwsgierig gekeken naar de tuinmannen in onze tuin (uche uche). En toen we klaar waren zijn we in de auto gestapt om naar Oldtown Kissimmee te gaan, hier zijn op zaterdagavond altijd mooie oude auto’s. Echt van die gave oldtimers!!! En het straatje wat erbij hoort doet ook heel gezellig aan, leuke winkeltjes en barretjes. Ook is er een heel “attractiepark” omheen gebouwd (tuurlijk, het blijven Amerikanen). Maar wij kwamen alleen voor de auto’s. Alleen merkte ik dat Lars wel heel stil was. Dus nadat we alles gezien hadden zijn we even een hapje gaan doen bij Denny’s. Daar staat de airco altijd goed koud en daar kwam hij weer helemaal bij. Die arme jongen had zo last van de warmte. We hebben even een lekker hapje gegeten en zijn weer terug gegaan naar de auto’s (of audies, zoals Lars dat zegt, want dat is volgens hem Engels voor auto’s). Er stonden er nu nog meer en het was ook een stuk drukker. Het was ook 19.00 uur geweest, dus er stond ook een band te spelen (qua uitstraling a la de BeeGees, muziek uit de jaren ‘50, ‘60 en ‘70). Om half negen zouden ze gaan rijden, maar dat werd te laat voor ons. Plus dat Lars bijna niet meer kon lopen, hij heeft zijn grote tenen helemaal geschaafd van het vele in het water springen in ons zwembad (beetje ruwe rand). Maar nu vond hij het helemaal geweldig en was razend enthousiast (net als ik trouwens, wat een gave auto’s daar). Thuis hebben de mannen nog een ijsje gehad en zijn ze naar bed gegaan. Ik denk dat ik zo nog even een duik neem in het zwembad, wat een hitte zeg.

Een kort verslag vandaag, sorry...

Zondag 20 juli

Vandaag weer een dagje op pad en wel naar Legoland, een paradijs op aarde voor de jongens. Dus vanmorgen niet te laat uit bed, deze keer waren we zelfs eerder wakker dan Lars. Eerst weer de site en Facebook gecheckt en toen het standaard riedeltje (al hoort de site en FB daar ook bij). En zo zaten we iets na negenen in de auto, het was een korte rit vandaag, maar 50 minuten. Ze gebeurde het dan ook dat we rond tien voor tien al op de parkeerplaats van Legoland waren. Hoe kwam het dan dat we pas tegen elven echt naar binnen konden, vragen jullie je af. Nou dat zal ik vertellen, we stonden in de rij om naar binnen te gaan. Toen we aan de beurt waren bleek dat we eerst naar de kassa moesten om onze tickets te laten valideren. Dus daar in de rij gaan staan, hier waren we gelukkig vrij snel aan de beurt. Die vriendelijke dame vertelde ons dat we in de verkeerde rij stonden. Tuurlijk waarom ook niet, grrrrr. Dus nu naar balie 13, hier stond gelukkig een korte rij. Maar dit was de rij van de probleemgevallen volgens mij, want ze had bij iedereen lang werk. Gelukkig bij ons ook, dus we hebben wel even gebruik gemaakt van ons moment zeg maar. Ze moest onze paspoorten controleren, onze namen op de tickets zetten en toen moesten wij nog tekenen op iedere ticket. Maar toen waren we dan ook “good to go”.

Dus maar weer in de rij om naar binnen te gaan, het geluk zat ons mee, deze rij was met meer dan de helft kleiner geworden. Maar in de tussentijd waren de jongens alweer zo aan het zweten dat we eerst ergens naar binnen zijn gegaan om even af te koelen. Gelijk maar een lekkere muffin erbij genomen, want die hadden we nog niet gehad deze vakantie. Er stonden ook allemaal bakken met Duplo om mee te spelen, dus de jongens waren helemaal in hun nopjes en wilden eigenlijk ook niet meer verder, hahaha. Toch moesten ze van ons (de kaartjes zijn duur genoeg), want er zou nog zoveel moois te zien zijn. En dat was ook zo, eerst kwamen we in Miniland. Een soort Madurodam van Lego, we zagen Kennedy Space Centre, Daytona Raceway, Las Vegas, Key West, Miami, San Francisco, New York en dan nog een heleboel van Star Wars. Daarna kwamen we uit bij een safari en daar mochten we allemaal in. Dus Kenzi bij Stephan en ik met Lars door de jungle. We zagen olifanten, struisvogels, leeuwen, nijlpaarden, stokstaartjes en nog meer, allemaal van Lego. Erg leuk gedaan allemaal.

Hierna weer verder, even afkoelen onder de verstuivers, maar zelfs die bieden geen verkoeling meer. Door naar de drivingschool voor Lars, hij kon gelijk doorlopen en zat al in een autootje, toen hij zich bedacht, hij was nog te jong voor een rijbewijs, hahaha. Ook een vaarbewijs wilde hij niet hebben en zijn vliegbrevet hoefde ook nog niet. Maar die wilden papa en mama wel graag halen. Dus gingen zij omstebeurten in de achtbaan, achteraf was die inderdaad wel wat heftig voor Lars om als eerste achtbaan te doen. Maar de jongens (en wij ook) zweetten weer ons broekje uit dus moest er weer verkoeling gezocht worden. Aangezien het ook etenstijd was even een plek gezocht waar we ons eigen meegebracht eten op konden eten, maar waar het ook koel was. En dat is gelukt, een mooi plekje waar we ook nog wat konden halen, dus een lekkere cola voor Steef en mij en een salade voor mij en een tosti voor Steef. En Lars heeft heerlijk zitten smullen van de broodjes en appel. Kenzi heeft bijna niets gehad, gelukkig drinkt hij wel goed. Maar dat laatste doen we allemaal wel, het gaat hard met het water.

Na het eten weer verder, het was ondertussen al rond de klok van twee. Er was nog een leuke attractie waarbij je in een soort van airboot zit/staat en vanaf de kant kun je dan met een soort waterstraal op ze schieten. Alleen die waterstraal maakt nogal veel lawaai en dat vonden de jongens niet leuk. De laatste keer ging een wildvreemde vrouw die naast ons stond dat even doen en stond ik met twee huilende jongens, geweldig!!! (oh nee, zielig) Verderop stond nog een achtbaan die eigenlijk niet eens heel spectaculair is, maar wel heel spannend (zo een staat de laatste paar jaar in Zwolle op de kermis op het Rodetorenplein). Daar konden we ook praktisch doorlopen, dus Stephan en ik weer omstebeurt er in. Nu wilden we nog door het ridder/kastelen deel en dan nog naar Duplo Valley. Bij het ridder/kastelen deel hebben de jongens nog even in een speeltuin gespeeld en toen was daar een soort achtbaan/flat ride. Daar wilden ze allebei wel in, deze keer Lars met Stephan en Kenzi bij mij. Maar toen bleek dat Kenzi te klein was, arm mannetje hij was wel even verdrietig. Lars heeft genoten van zijn eerste “achtbaan”.

Nu snel door naar Duplo Valley, hier zouden allerlei dingen zijn waar ook Kenzi in mocht. Als eerste wilden we in het treintje, langs allerlei boerderijdieren. Op het moment dat wij aan de beurt waren, het hek ging bijna open werd er omgeroepen dat “due to wheatercircumstances” de attracties gesloten zouden worden, lees: er is waarschijnlijk 50km verderop een beetje regen. Dus konden we weer weg gaan, maar dit betekende ook dat de andere attractie (de tractor, waar Lars heel graag in wilde) ook gesloten was. Gelukkig was er nog een overdekte speeltuin waar de jongens nog lekker een half uurtje hebben kunnen uitrazen. Mooi overzichtelijk, dus papa en mama konden lekker op een bankje gaan zitten en toch de jongens in de gaten houden. Na dat halve uurtje was het tijd om naar huis te gaan, nog even een restroom opgezocht en door de Big Shop waar Lars een mooie sleutelhanger heeft uitgezocht voor hemzelf en voor zijn vriendinnetje een kleine verrassing (oeps, Monica niet vertellen hoor!!!!).

Eenmaal in de auto hoopten we dan Kenzi lekker zou gaan slapen, maar zelfs met een beetje hulp van mama is dat niet gelukt. Hij was alleen maar aan het keten, wel gezellig hoor. Nog even langs de Publix voor wat salade en thee (ik had laatst de verkeerde gekocht) en daar heb ik gelijk een zonnebrand gekocht die makkelijk is aan te brengen. Dat is gewoon echt een spray die je niet meer hoeft uit te smeren en ook op een natte huid kan aangebracht worden, ideaal!!! Helaas kan je die dingen niet in het voren kopen anders nam ik een voorraadje mee. Thuis is Stephan begonnen met koken terwijl ik met de jongens onder de douche ben gestapt (en nog ruimte over onder de douche). We hebben weer lekker buiten gegeten, Lars weer erg goed gegeten en Kenzi bijna niets. Gelukkig gaat een ijsje er wel in. Na het eten Kenzi lekker op tijd in bed gedaan en Lars ook maar een keer op tijd er in. Alleen was Lars het er niet mee eens en is er nog een keer of vijf uitgekomen, helemaal verontwaardigd dat papa en mama nog thee gingen drinken.

Morgenochtend gaan we uit ontbijten, bij de IHOP (International House Of Pancakes) gaan we lekker eten en daarna weer shoppen en misschien nog even naar Seaworld voor de dolfijnenshow. We hebben nu wel alle grote parken die we zouden bezoeken bezocht. Dus we “moeten” niets meer en hoeven nog maar van alles.

Maandag 21 juli

Vanmorgen rond half 8 kwam onze wekker ons wakker maken. Aangezien we niets bijzonders op de planning hadden rustig aan alles gedaan. Behalve ontbijten, want dat zouden we vandaag een keertje buiten de deur doen en wel bij de IHOP. Daar waren we rond half tien, we werden door een niet zo enthousiaste dame naar de tafel gebracht en zij was ook onze serveerster kwamen we al snel achter. Gelukkig liep er ook een blije dodo rond die de hele tijd liep te zingen en vrolijk mensen groette (en bijna niemand antwoordde), dat maakte veel goed. We hebben allemaal lekker pannenkoeken gegeten (behalve Kenzi, die liet wederom alles staan, die leeft tegenwoordig op fruit en yoghurt).

Na het ontbijt zijn we eerst naar de Petsmart gereden voor een speeltje voor onze hondenvriendjes Pippe en Puck. Daarna door naar de Premium Outlet aan International Drive. Dat is een andere dan waar we eerst heengingen (hoewel die ook van Premium Outlet was). Hier hebben we nog even de Amerikaanse economie gespekt. Na een paar uurtjes en een lunch in de Foodcourt waren we er klaar mee en zijn we weer richting huis gegaan. Daar hebben we Kenzi in bed gelegd en hebben we eerst binnen nog een aantal dingen opgerommeld voordat we het zwembad in wilden duiken. Lars liep binnen vijf minuten al in zwembroek maar wilde niet alleen het zwembad in. Uiteindelijk hadden wij het er ook naar en toen we het bad in wilden miezerde het. Maar dankzij de wijsheid van papa Stephan werden we niet nat (hij beweerd: “onder water wordt je niet nat”). Totdat het op een gegeven moment op was gehouden met zacht regenen en er een flinke hoosbui losbarstte. Toen zijn we er maar uit gegaan, fijn warm aangekleed en in huis maar wat voor onszelf gedaan.

Rond zes uur hebben we Kenzi uit bed gehaald en zijn we op weg gegaan naar Universal Citywalk om daar wat te gaan shoppen en een hapje te eten (ja, dat lezen jullie goed ook het avondeten doen we buiten de deur). Maar onderweg werd het weer alleen maar slechter en het leek ook niet beter te worden. Dus we zijn maar gestopt bij de Cracker Barrel om daar een hapje te gaan doen. Wat een leuk restaurant is dat zeg, zoals de naam het als zegt een oude schuur en ook zo ingericht. Maar voor een schijntje heerlijk gegeten. Echt een goede steak voor ons en voor de jongens lekker kip (alweer, maar deze keer niet de gefrituurde, maar de gegrilde) en appel en friet. En dan voor alle mannen nog een toetje. En bijna alles is op gegaan en dat voor nog geen $ 55,00, dat lukt je “back home” niet.

Na het eten was het nog steeds heel slecht buiten en ook al wat later. Dus we hebben besloten om nog even naar de Walmart te gaan voor wat laatste inkopen die we mee wilden nemen naar Nederland. Zoals b.v. koffie, haarlak en een polsbrace en nog wat gewone boodschapjes voor de laatste paar dagen. Na deze boodschappen naar huis en de jongens naar bed en wij weer niets doen.

Morgen willen we naar Kelly Park voor een beetje natuur, want dat hebben we wel heel erg gemist deze vakantie. Hoewel er genoeg te zien is hier qua natuur hebben we het gewoon te druk gehad met andere dingen en een beetje rust inbouwen voor de jongens was ook belangrijk. Maar als het weer dan nog zo is als nu moeten we met een plan B komen, maar dat zien we morgen wel.

Dinsdag 21 juli

Zo, vandaag was onze wekker ons vergeten. En zo wilde het gebeuren dat wij rond acht uur vanzelf wakker werden. Ik heb even de mail gecheckt, FB nagekeken en onze site bekeken en nog had meneer niet door dat ik zijn slaapkamerdeur open had gedaan. Ik ben na die tijd nog een boel andere dingen gaan doen en nog was hij druk met zijn tablet. Dus na een poosje maar eens bij hem gaan kijken. Hij had zich in ieder geval goed vermaakt, wel fijn voor ons ook. Maar nu was het toch tijd om uit bed te komen, we wilden immers nog weg. Na het hele riedeltje zaten we iets na negenen in de auto onderweg naar Apopka.

Na een klein uurtje rijden waren we dan bij Kelly Park, we wisten niet goed wat we moesten verwachten. Ik wist dat het een natuurpark was waar je met binnenbanden van auto’s met de stroom mee een riviertje af kon gaan. Maar dat durfden we met Kenzi niet aan, ik had begrepen dat je er ook mooi kon wandelen. Dat leek ons wel wat, maar de goede paden hebben we niet gevonden. Alleen de aangelegde paden voor de tubers. Maar dat was voor Kenzi ook wel genoeg gewandeld. Lars en Kenzi wilden wel graag het water in, maar ze mogen daar niet met die opblaasbare bandjes in het water. En laten we die nou hebben meegenomen (we hebben ook geen andere). Maar na een poosje waren we het gezeur van Lars zo zat dat we besloten om te kijken of er ook ergens een ondiep stuk was. En dat was er gelukkig, dus na eerst lekker picknicken de jongens daar even laten zwemmen. Het was wel echt allemaal heel erg Amerikaans, met overal lifeguards (en volgens mij werden die ook nog eens op uiterlijk aangenomen, het leek de Abercrombie wel) en waarschuwingen. Er was gewoon om een natuurlijke bron een heel waterpark aangelegd, met een natuurlijke lazy river als hoofdattractie.

De jongens hebben in ieder geval even lekker gespeeld en na een tijdje hebben we ze even onder een douche gezet en konden we weer richting de auto. Maar niet voordat we even naar de armadillo’s hebben gekeken. Dit waren de baby’s wisten omstanders te vertellen, de grote waren nog zeker een keer zo groot, wel leuk om gezien te hebben.

Nu weer terug naar huis, Kenzi in bed en wij het zwembad in. Iets na vieren was het tijd om er weer uit te gaan, Kenzi uit bed te halen. Bleek dat hij al een poosje lag te huilen, hij was helemaal overstuur. Dat was echt wel heel zielig, dus hem maar snel getroost en hij wilde ook nog even met water spelen. Dus dat mocht ook nog even. Al met al zaten we toch rond vijf uur in de auto, zoals we wilden. Nu ging het naar de Universal Citywalk, kijken of we nog een Minion konden scoren voor Lars. Hij had per slot van rekening nog $ 10,00 over van zijn vakantiegeld. Maar dat kleine ding was nog bijna $ 20,00, dat was ons teveel. Dus morgen nog maar even bij de Walmart kijken.

Na deze desillusie op naar Margueritaville om te eten. Hier waren we ook nog nooit geweest en wat mij betreft was het ook de laatste keer. Ik had alweer een steak besteld en deze was de duurste en slechtste van deze vakantie. Ook liepen er van die mannen op stelten die ballonfiguren maakten, leuk voor de kinderen. Maar ze maakten ze ook voor de volwassenen, dat ziet er niet uit!!! En dan kwam er ongeveer 1x per half uur een nummer op de schermen en daar gingen ze dan een dansje op doen. Ja, op die stelten en dan vlak bij ons. Lars zat met zijn handen op zijn oren, want veel lawaai. Kenzi vond het wel leuk. Maar de publieksparticipatie kon ik niet echt waarderen, laat me toch rustig eten man. En dan waren we ook nog het dubbele kwijt met gisteren vergeleken. Nee, doe mij dan maar de Cracker Barrel!!!

Ach, hebben we ook weer meegemaakt en weten we dan ook weer. Stephan vond het allemaal wel leuk, maar ja er werden dan ook geen mannen uit het etende publiek gehaald voor een stom dansje. En de jongens hebben allebei een mooi zwaard gekregen van ballon. Erg leuk in de auto, Kenzi zat de hele tijd mama te plagen met dat ding in d’r nek. Lars zat met zijn handen over zijn oren, stel dat dat ding knapt. En hij had gelijk, die van Kenzi knapte op een gegeven moment. En dat was het moment voor Kenzi om te gaan slapen. Dus thuis heb ik hem vanuit de auto zo in bed gelegd, hij is nog even wakker geweest, maar viel zo weer in slaap. Wij hebben al vast heel veel opgeruimd hier want morgen vertrekken we naar Miami. We zouden eigenlijk donderdagochtend gelijk doorgaan naar het vliegveld. Maar op weg hier naartoe was Stephan ook overtuigd dat dat geen goed idee was. Dus hebben we weer een overnachting geboekt in hetzelfde hotel als aan het begin van de vakantie. En daar gaan we morgen weer heen. Dus morgenochtend de laatste dingen pakken en na de lunch stappen we de auto in en vertrekken we weer naar Miami.

Woensdag 23 juli

Vandaag een dag met een zwarte rand. Een klein beetje omdat we vandaag onze villa gaan verlaten. Maar natuurlijk helemaal omdat in Nederland de dag van Nationale Rouw was. Want daar doen wij ook zo veel mogelijk aan mee. We hebben geen vlag die halfstok kan en hier zijn ze ook niet één minuut stil, tenminste de rest van het land niet, wij natuurlijk wel. We hebben via CNN live mee kunnen kijken naar het landen van de vliegtuigen en de hele ceremonie erbij. Ik moest daar heel erg om huilen en dat kreeg Lars natuurlijk mee en dat had een grote impact bleek later. We hebben deze ochtend gebruikt om alles in te pakken (hadden gisteravond al wel wat ingepakt) en om ook nog even gebruik te maken van het zwembad. Nadat we alles voor elkaar hadden zijn we rond één uur in de auto gestapt om richting Miami te rijden.

Maar niet voordat we bij de SuperTarget nog even hebben gekeken voor nog zo’n coole zonnebril voor Lars. Helaas die hadden ze niet meer, wel nog de laatste dollars van hun zakgeld uitgegeven. Lars aan (één keer raden) autootjes en Kenzi een leuk knuffelaapje. Ook voor neefje Olivier wat leuks gekocht en nog lekkere muffins. Nu kon de terugreis dan echt beginnen, met één tussenstop op dezelfde plek als op de heenweg, waren we rond half zeven weer in het hotel. We hebben snel ingecheckt, koffers opgehaald, campingbedje geregeld en weer in de auto. Nu om lekker wat te gaan eten bij Denny’s, toch wel favoriet bij ons. We hebben allemaal weer smakelijk gegeten, de jongens kip met friet en druiven. Stephan had ook kipnuggets met “two sides” en ik een heerlijke Cobb Salad. Als voorgerecht hadden we alweer een quesedilla. Na het eten weer terug naar het hotel, Kenzi in bed gelegd. Lars op de bank en wij de koffers weer gereorganiseerd. Nu gaan we vier koffers inchecken (op de heenreis hadden we er drie) en we hebben een andere handbagagekoffer gevuld en in een grote koffer gestopt. Hierdoor hadden we weinig handbagage bij ons en nog zaten we niet aan het maximaal toegestane gewicht. Volgende keer meer shoppen. Ook Lars in bed gelegd en niet veel later volgden wij ook.

Donderdag 24 juli en Vrijdag 25 juli

Vanochtend was ik iets voor de wekker wakker en ben er dan ook uit gegaan. Niet veel later werden “mijn” mannen ook wakker. We hadden alle tijd, dat is wel fijn, dus op ons dooie gemakkie aangekleed de laatste dingen in de koffer en op naar de ontbijtzaal. Hier weer lekker ontbeten, hoewel ik niet echt veel eetlust had. Toch iets last van spanning? Na het eten de auto vol geladen, even tanken (het is hier een stuk duurder dan in Orlando, in Orlando betaalden we op het laatst $ 3,27 per gallon in Miami hebben we nu $ 3,55 per gallon betaald maar we kwamen langs een tankstation waar de benzine $ 4,95 per gallon was, hoewel dat nog goedkoop is in vergelijking met NL was dat ons te duur) en op naar de “Rental Car Return”. De auto van ons afgegooid, rekening krijgen we via de mail, afscheid genomen van onze vette bak met een snik. Nu door naar het inchecken. Dit lukte natuurlijk niet bij de Self Service Check In, omdat Kenzi geen eigen plek heeft kunnen we onszelf niet inchecken. Dus naar de balie alwaar de baliemedewerker zo’n schik had om de paspoortfoto van Kenzi dat hij de foto even aan een collega liet zien en aan de klant die zij aan het helpen was, dusss...

Ach, eigenlijk verliep alles voorspoedig, we hebben ons bij de gate goed vermaakt. De vlucht vertrok met wat vertraging en had onderweg ook wat vertraging. Dus het was even spannend of we de volgende vlucht zouden halen, met één uur overstaptijd werd het aardig krap. Maar zelfs met een ziek mannetje van de ene kant naar de andere kant van het vliegveld rennen heeft baat gehad. We hebben het gehaald. Ondertussen ging het met Lars niet beter, ik dacht eerder vandaag al dat hij koorts had. Nu wist ik het zeker, wat gloeien die jongen. En alleen maar slapen, de eerste vlucht al even en deze vlucht alleen maar slapen. Kenzi heeft helaas maar anderhalf uur geslapen. Hij heeft zich verder wel lief gedragen. Scheelde waarschijnlijk dat Lars niet wakker was om hem op te jutten.

Deze vlucht zijn we ook doorgekomen en in Düsseldorf was het ook allemaal zo geregeld en zaten we rond half negen al in de auto. Flink doorrijden, de jongens al slapend op de achterbank, zorgde ervoor dat we al voor elf uur thuis waren. Ik heb in de auto ook nog even kunnen slapen, wat in het vliegtuig niet lukte.

Thuis de boel uitgepakt en in de kast gelegd (want ja, alles was al schoon) en toen het meeste opgeruimd was even wat eten en naar bed. We hebben allemaal zo’n tweeënhalf uur geslapen en zijn er toen weer uitgegaan. Kenzi was een stuk beter te pas en ook Lars leek zich wat beter te voelen. Lars bleek heel erg bang te zijn geweest dat we zouden neerstorten, na de ramp met MH17 en wat wij er van vertelden afgelopen woensdag. Dus misschien dat dat er wel bij meegespeeld heeft dat hij zo ziek was de hele vlucht, zo zielig dat dat er dan later pas uitkomt. Als we dat eerder hadden geweten hadden we er over kunnen praten.

Maar goed, nu moeten we weer in het goede ritme zien te komen, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat.