Navajo-loop en Queensgarden trail

We wilden vanochtend voor 8 uur bij het restaurant zijn, want dan zou het minder druk zijn hadden we begrepen. En, ondanks dat we pas half 8 wakker waren, liepen we een paar minuten voor 8 het restaurant binnen. Best knap gedaan vond ik... Het was een buffet en er was meer dan genoeg keus. Zelfs Lars en Kenzi vonden uiteindelijk wel iets wat ze lusten. Dus we hebben onze buiken goed gevuld, want voor vandaag hadden we weer een leuke hike op de planning staan.

Op de hotelkamer hebben we weer onze spullen gepakt om de dag mee door te komen. En zelfs wat extra water, want je weet maar nooit... Toen hebben we de shuttle genomen naar het visitorcenter. Daar hebben we even rondgekeken bij de informatie over het park en ook bij de merchandise, want daar hebben ze altijd leuke dingetjes.. Toen we daar uitgekeken waren zijn we met de shuttle naar de start van de trail gegaan. We wilden vandaag een combinatie doen van de Navajo-loop en de Queensgarden trail, de meest populaire trail in het park. We moesten er bij Sunrisepoint uit, dat was bijna de hele loop van de shuttleservice. We kregen onderweg al wat mooie uitzichten mee, wat een schitterend park is het toch.

Eenmaal bij Sunrisepoint aangekomen zijn we begonnen met de trail. Voorzichtig naar beneden lopen (ik dan) en vooral veel foto´s maken en na iedere stap genieten van het uitzicht. Want Bryce is mooi van bovenaf gezien, maar als je tussen de hoodoos loopt is het nog indrukwekkender. Lars en Kenzi hadden er ook echt zin in en waren heel druk met foto´s maken. Je loopt zo´n hike bijna de hele tijd met dezelfde mensen. Dan stoppen zij even om te kijken en halen wij ze weer in en dan staan wij weer even stil en komen ze ons voorbij. Zo kwamen we de hele tijd een Belgisch gezin tegen en toen het jongetje een steen naar beneden gooide zei wijsneus Kenzi er wat van. Die moeder lachen en zei tegen haar zoontje, hoor je nou wat hij zegt??? En Kenzi bedankte ze dat hij zei wat zij eigenlijk had moeten zeggen. Wel grappig dus...

Onderweg hebben we nog ergens een reepje gegeten en even later hebben we ergens lekker gezeten om een appeltje te eten. Dus lekker op ons dooie gemak gedaan. Dat was ook echt te merken (plus dat het minder warm was hier) Kenzi en ik gingen hier veel beter dan 2 dagen geleden. Maar toen was het nog alleen nog maar naar beneden. We moesten ook nog weer omhoog en daar zag ik wel tegenop. Maar dat ging ook prima, Lars en Stephan liepen telkens een heel eind vooruit. Kenzi en ik gingen ook samen op. Er was een man die Kenzi aanmoedigde en zei tegen Kenzi: `You can do it, remember mind over matter.` Dat moest ik even uitleggen aan Kenzi en daarna ging Kenzi als een speer. Hij bleef tegen zichzelf zeggen dat hij het wel kon. En dat hielp hem echt, dat en na elke 2 switchbacks even op adem komen met mama zorgde ervoor dat we ook boven kwamen, eerder nog zelfs dan die beste man.

We waren helemaal blij dat we er waren en dat we weer zoveel moois hadden gezien. Nu hadden we wel zin in een broodje, dus die hebben we aan een picknicktafel lekker op zitten eten, dat hadden we wel verdiend. Daarna zijn we nog met de shuttlebus langs Bryce Point en Inspiration Point gegaan om van de uitzichten te genieten. In de verte regende en onweerde het al en zelfs wij kregen een bui op ons dak. Maar dat mocht de pret niet drukken, wat genieten hier zeg... De laatste stop was wederom Sunrise Point, maar nu om bij de general store een lekkere koek te halen. Die hebben we lekker opgepeuzeld en toen was het tijd om terug te gaan naar het hotel. We zijn even gaan zwemmen en Lars, Kenzi en Stephan zijn nog even naar de gym geweest. Stephan om uit te zoeken hoe hij morgen moet lopen als hij wil gaan hardlopen. Lars om te kijken of hij de gym leuk vindt en Kenzi wilde gewoon mee...

Na al dit was het tijd om te gaan eten, dat hebben we een eindje verderop gedaan bij Bryce Canyon Pines restaurant. Heerlijk eten, alleen was het een beetje koud daarbinnen. De banaan/aardbei cream pie heb ik `to go` mee genomen, dat leek me wel lekker voor later vanavond. We wilden nog de zonsondergang kijken in Bryce, maar het was nu nog te vroeg, dus eerst nog even terug naar de kamer. Kon Lars nog mooi even douchen en ik kon alvast een begin maken met mijn dagelijkse portie vermaak voor de thuisblijvers...

Rond 8 uur zijn we in de auto gestapt en naar Sunset Point gereden. Eerst onderweg nog een stop want er stonden wat hertjes op het grasveld langs de weg. En daar wilden de jongens nog even foto´s van maken. Dat kon geregeld worden, auto even geparkeerd en de jongens als volleerde fotografen foto´s maken. Toen weer door. Bij Sunset Point hebben we genoten van het uitzicht en ons verbaasd over het feit dat er nu nog mensen beneden liepen. Dat we geen sterren zouden gaan zien was al snel duidelijk. We wilden nog even kijken bij Inspiration Point, want volgens de krantjes zou daar het uitzicht nog mooier zijn. Ook daar geen sterren en de zon was al wel ver onder. Foto´s maken werd wat lastig en ik was zo eigenwijs geweest dat ik mijn statief in de auto had laten liggen. Gelukkig stonden er nog hekken en kon ik daar gebruik van maken. Maar dan nog is het lastig om er wat moois van te maken. Na de vakantie maar even kijken wat ik er van kan maken.

Nu konden we in het donker terug naar het hotel, op de heenweg gelukkig genoeg hertjes gezien (zelfs een moeder met 2 jonkies). Op de terugweg was er weinig meer te zien... Nu in onze kamer even ontspannen en zo weer slapen. Hopen dat deze nacht een goede wordt...