Kodachrome...

Zo, na weer een mindere nacht vandaag iets eerder wakker dan gisteren. Terwijl we het eigenlijk rustig aan konden doen vandaag. Dus op ons gemakkie aankleden, wassen enzo... De jongens werden ook langzaamaan wakker. Kenzi moest erg lachen toen ik vertelde dat hij vannacht over dwars in bed lag en dat ik hem in eerste instantie kwijt was. Tot ik voelde dat hij er wel lag, maar dus over dwars. Niet zo prettig voor Lars en die was er ook wakker van geworden, gelukkig draaide Kenzi bij en kon iedereen weer verder slapen.

Maar dat waren de perikelen van vannacht. Nu deze dag. Stephan had bedacht dat we wel ergens zouden kunnen ontbijten, maar na uitgebreid onderzoek kwamen we er achter dat we het beste gewoon in de cabin konden ontbijten. Dus dat hebben we ook maar gedaan, daarna de spullen in de auto, uitgecheckt en we waren weer onderweg. Stephan wilde graag kijken bij Petrified Forrest State Park, hij had een hike gezien van 1,2 mijl zonder echt stijgen. Dus goed te doen zou je zeggen. Toen we er waren kwam Kenzi gelijk in opstand, hij ging niet mee. Lars wilde wel mee, maar toen ik de omschrijving van de hike lag en het begin zag heb ik ook gepast. Dit ging gelijk stijl omhoog, dat ging ik na gisteren niet gelijk weer doen. Dus toen ging Stephan ook maar niet. Gelukkig konden we op nog geen 10 meter genoeg versteende bomen zien. Dus daar hebben we even tussen gewandeld en zelfs Kenzi kwam er even voor de auto uit. Dit vindt hij wel interessant. Toen we hier de boel hadden bekeken wilde Stephan eigenlijk toch die hike wel doen. Dus is hij alleen gegaan, ik zag het echt niet zitten en ook Lars had niet zoveel zin meer. We hebben volgens mij nog geen uurtje zitten wachten met de airco lekker aan. Stephan vond de hike wel doe moeite waard maar zei wel dat ik er waarschijnlijk niet zoveel aan zou hebben gevonden. Dus we hebben beide een goede keuze gemaakt.

Nu konden we door naar Kodachrome Basin State Park, wederom een klein parkje net als die van Petrified Forrest. Maar deze was wel van hele andere orde, wat een gaaf park zeg!!! Het deed ons een  beetje denken aan Arches NP, maar dan zonder de Arches. Onderweg ernaartoe stopte Stephan zo ineens langs de weg met de vraag of ik het stuur wilde overnemen, hij was echt helemaal kapot/moe. Geen probleem hoor, dat doen we wel even... Bleek dat we ook bijna bij het State Park waren. De onverharde weg naar Grosvernor Arch was afgesloten, dus dat scheelde weer een beslissing. Bij het naar binnen rijden zijn we eerst even naar het Visitorcenter geweest. Daar wat informatie gevonden over het park, ik vond vooral het ontstaan van de naam erg leuk. Bleek dat het eerst Kodachrome  Basin heette, maar vond dat meneer Kodak (ja, die van die fotocamera´s enzo) niet leuk... Dus is de naam veranderd naar iets anders, maar toen bedacht meneer Kodak zich, want het bracht hem toch ook wel wat op. Dus is deze naam aan het State Park gegeven. Het leuke is dat je dus op de petjes/shirts/mokken e.d. ook het logo van Kodak tegenkomt, maar dan iets aangepast.

We hebben even lekker rondgeneusd en zijn toen gaan rijden, onderwijl genietend van de mooie vergezichten. Tenminste, Stephan en ik genoten van de vergezichten, de jongens genoten vooral van hun telefoon. Hier had Stephan weer een simpele hike uitgezocht die niet zou stijgen. Deze keer klopte het wel en zelfs Kenzi begon enthousiast aan de hike. Gelukkig was het niet al te warm, we hadden genoeg water bij ons en de zon ging geregeld achter de wolken. We hebben nog een boxcanyon bewonderd en zijn daarna netjes volgens het pad teruggegaan. Was uiteindelijk een korte wandeling van 2km, heel goed te doen dus. Toen we terug gingen naar de auto kwamen we iets verder uit en daar zagen we picknickplekken. Het was ook tijd om te lunchen, dus ik heb de auto even opgehaald en we hebben daar lekker in de schaduw zitten lunchen.

Stephan was nog steeds erg moe, dus ik ben verder gereden. Het was eigenlijk gewoon 1 weg door het park, dus aan het eind omgedraaid. Weer terug gereden, maar niet voordat er een foto gemaakt was van de fallus-rots... Vlak voor de ingang zag ik nog een weggetje, waar ook nog wat te zien zou zijn. Dus daar ben ik ook ingereden. En hoewel ik geen fan ben van zelf op een off-road weg te rijden, was deze erg easy, dus geen probleem. Uiteindelijk niet heel veel gezien en maar weer omgedraaid en weer terug naar het Visitorcenter. Daar wilde ik nog een T-shirt kopen voor Lars, een hele leuke met een leuke opdruk en de tekst `I´m only here to hit some rocks and curse`. Vond ik wel toepasselijk. Kenzi heeft nog gekeken voor een pet, maar wilde toch liever wachten. Dus heb ik maar een armbandje voor mezelf gekocht. En de jongens kregen nog een ijsje omdat de ranger dat vroeg, kon ik geen nee zeggen, hahaha...

Nu gingen we dan echt naar Bryce Canyon NP, het was nog wel een half uur rijden... (kale rijtijd zou 1 uur zijn). We waren er rond half 3, we konden wel vast geregistreerd worden, maar de kamer was nog niet klaar. Na 4 uur mochten we komen en konden we de kamer in. Dus hebben we even rondgeneusd bij de winkeltjes. Kenzi vond het helemaal geweldig bij de Rockshop, waar ze dus allemaal stenen en geodes verkochten. Dat vindt hij erg interessant. Hij stond op een gegeven moment bij een machine en vroeg mij waar dat ding voor was. Ik wist het niet en net of die man ons doorhad, kwam hij bij ons en vroeg aan Kenzi of Kenzi wilde weten wat dat voor een machine was. Dus dat werd even haarfijn in het Engels aan Kenzi verteld (het was een zaag om geoden mee door te zagen). Wel makkelijk dat ze nu zo goed Engels praten, ik hoef niets meer te vertalen. En vooral Kenzi gaat gewoon het gesprek aan met mensen. Hij was dus weer wat wijzer geworden.

Uiteindelijk was het 4 uur en we konden naar onze kamer. De kamer is weer netjes en ruim genoeg en er is goede WiFi, dus de jongens zijn tevreden. De mannen zijn gelijk gaan zwemmen en ik heb even lekker niets gedaan op de kamer. Was heerlijk, even een nieuwe playlist gemaakt voor in de auto en daarna gewoon dom de WiFi gebruiken. Toen de jongens terug waren is Stephan eerst nog even gaan hardlopen (in de gym want het regende) en hebben de jongens ook de WiFi goed gebruikt. Nadat Stephan klaar was zijn we hier in het restaurant wat gaan eten. Dan kan je kiezen tussen ala carte en buffet. We hebben gekozen voor het buffet, meer keus voor de jongens. En het smaakte prima, echt cowboy eten volgens mij. Veel met gravy en dat hoeft van mij niet zo. Maar toch was er genoeg ander lekkers.

Na het eten zijn we naar onze kamer terug gerold en nu doen we weer niets, behalve ons mentaal voorbereiden op morgen. Dan willen we weer een hike gaan doen, maar morgen maar eens kijken hoe we ons dan voelen...