Dag 8: de koning te rijk

We wilden vanochtend bijtijds weg, omdat we eerst nog anderhalf uur moesten rijden voordat we in Kings Canyon zouden zijn. Maar het liep iets anders, ik was pas om kwart over zeven wakker en de rest sliep toen nog. Ik ben me maar gaan aankleden en ben even in mijn eentje naar de supermarkt gereden. We moesten ontbijt hebben en nog een paar andere dingen. Ik ben gelijk maar even langs de Starbucks gereden om voor Stephan een bak lekkere koffie te halen (en voor mezelf een sloot thee).

Toen ik weer terug kwam was de rest bijna klaar en hebben we even de broodjes in het vuistje gegeten. De spullen ingepakt en zo reden we tegen negen uur hier weg. We dachten dat we een minder bochtige weg hadden uitgezocht zodat Lars niet zo misselijk zou worden. Ook had ik reistabletjes gehaald. Daar mocht Lars een halve van hebben, dus ik heb hem een kwart tabletje gegeven. Ik wilde niet dat hij de hele dag half slapend door zou brengen. We zijn bij Visalia de 216 opgereden en bij Woodlake de 245 op, we dachten dat dit beter zou zijn. Maar ook hier moesten we op een gegeven moment de bergen in via haarspeldbochten. Gelukkig heeft Lars vandaag geen last gehad. Ik reed en ik vond het heerlijk, lekker tuffen door de bergen. We zijn op dat stuk maar zeven tegenliggers tegen gekomen. En 6 kamikaze-eekhoorns... waarvan er eentje midden op de weg zat te eten en echt zo op keek van wat is dit nou? Vervolgens niet opzij ging maar voor de auto uit ging lopen. Ook zagen we een roofvogel die een roadkill gevonden had, midden op de weg en daar lekker van zat te eten, tot wij kwamen. Toen heeft hij zijn maaltijd maar even meegenomen naar een ander plekje, wel heel gaaf!!!

Tegen half elf waren we dan eindelijk in Kings Canyon. Dit NP ligt tegen Sequoia NP aan en in eerste instantie wilden we via Sequoia terug naar het hotel gaan, maar dat hebben we besloten om dan toch maar niet te doen. We zijn eerst naar het Visitor Center gereden voor de stempels voor de NP-paspoorten van de jongens. Daarna zijn we verder gereden naar General Grant, dat is net zoiets als de General Sherman maar dan in Kings Canyon. Ook hier was weer een mooi geasfalteerd pad aangelegd wat we braaf gevolgd hebben. Tot er een stuk was waar geen hekken stonden, daar zijn we maar even van het pad af gegaan. Wij waren niet de enigen hoor. We konden mooi een stuk omhoog lopen, over bomen klimmen en op stenen klauteren. We waren weer blij... Overal moesten natuurlijk foto´s van gemaakt worden, dus dat hebben we ook gedaan (idd Ankie, de vier Jopen ;-) ) . Toen we uitgekeken waren zijn we braaf het geasfalteerde pad afgelopen naar de auto. Het was inmiddels alweer half één, dus we gingen een picknickplek zoeken. Dat is gelukt, vlakbij een groep Spanjaarden. Die mooi ergens een afleidingsmanouvre hebben neergelegd voor de wespen. Want Kenzi is nog steeds erg bang voor die beesten, hij bevriest dan helemaal. We hebben heerlijk gegeten in een mooie omgeving, wat genieten weer. Toen we klaar waren hebben we netjes onze rommel weer opgeruimd en weer in de auto gestapt. Volgende stop was Panorama Point, bij het Visitor Center een smal weggetje omhoog. Onderweg heeft Lars nog een hert gezien, dus die was helemaal blij. Helaas weer geen beren gespot. Maar wel een leuke wandeling naar boven, waar we weer heerlijk op de stenen hebben geklommen. Want voor het uitzicht hoefden we niet die kant op, ook hier was de rook van Ferguson Fire goed te zien. Helaas voor ons, want volgens mij heb je anders een te gek uitzicht.

We zijn weer naar beneden gelopen en terug gereden naar het Visitor Center, waar de jongens heel duidelijk waren. Ze wilden niet meer wandelen vandaag. Dus zijn we nog even de giftshop in gegaan om de magneten te kopen en toen zijn we weer terug gereden naar het hotel. Het was ook al half vier dat we weg reden. Nu namen we een andere weg terug, we zijn de 180 naar beneden gevolgd en daarna via de 63 naar Visalia. Deze weg was minder bochtig, waardoor Lars nergens last van heeft gehad. Ook was deze weg wat sneller waardoor we al voor vijf uur bij het hotel waren. We hebben ons even omgekleed en zijn gaan zwemmen. Heerlijk even afkoelen en Kenzi weer duiken en onder water zwemmen. En zelfs tussen mijn benen door zwemmen, hij wordt steeds meer een waterrat, net als zijn vader en broer.

Rond zes uur maar weer aankleden en weer in de auto. Want op de terugweg zag ik het centrum en dat leek wel een leuk straatje, daar wilde ik wat eten. Zo gezegd, zo gedaan, we hebben heerlijk gegeten bij Sequoia Brewing Company. Waar Stephan een General Sherman IPA gedronken heeft en daarbij een kleine hamburger heeft gehad. De `Bring Daddy Home To Texas` burger was een hele berg waar Stephan goed zijn best op heeft gedaan. Ik heb de Sequoia Style Philly Cheesesteak gehad, een broodje met beef, paprika en ui. En de jongens allebei een tosti met friet. Het heeft ons allemaal heerlijk gesmaakt en het was een erg leuk tentje om te eten. Het was er ook goed druk, er stond continue een rij mensen te wachten op een tafel.

Toen we klaar waren met eten zijn we weer naar het hotel gereden waar we de jongens in bed hebben gedaan en ik nu als enige nog wakker ben.

Het internet is hier bijna niet bestaand, dus de foto´s moet ik jullie nog even schuldig blijven.

Wat een fijne reacties weer van jullie allemaal, zo leuk om te lezen!!!