Saaie reisdag

Vandaag hadden we een lange rit voor de boeg, van Las Vegas naar Escalante in Utah. Dat betekende eigenlijk 5 uur kale reistijd. Ik had voor vandaag ook geen scenic stops in gedachten. Dat was maar goed ook. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Na een wat onrustige nacht had ik vanochtend wat moeite met wakker worden. Maar we moesten wel, dus hup hup er uit... De jongens wakker gemaakt, de boel ingepakt en alles naar de auto gebracht. Ik had gisteravond al uitgezocht dat langs de I-15 een Denny´s zou zitten, dat leek ons wel wat voor het ontbijt. Mijn doel was om uiterlijk 9 uur in de auto zitten. Maar om 9 uur waren we al bij Denny´s, dus dat ging prima. Bij Denny´s hebben we heerlijk zitten eten. We hadden allemaal American Pancakes, de een met chocolatchips erin de ander met aardbeien en room er op. Daarbij krijg je dan een eitje, hashbrowns (dat lijkt op rösti) en bacon. Kenzi zou met mij mee eten en die taak nam hij erg serieus. We hebben samen dan ook goed ons best gedaan. Maar ook Stephan en Lars hebben een goede bodem gelegd voor de dag. Maar voordat we dan weg zijn is het al gauw 10 uur.

Nu wilden we naar de Walmart in St. George, er moesten nog wat dingen gekocht worden. En wij weten altijd wel wat te bedenken die de winkel waar je alles kan kopen niet heeft. Lars moest nog een zwembroek erbij hebben, missie niet geslaagd, helaas... Maar verder wel hoor, dus deze stop was niet voor niets... Wat ik even vergeet te vertellen is dat op het moment dat we vanuit Nevada, via Arizona, Utah inreden de tijd een uur vooruit ging. Dus tijdverschil met jullie nu nog maar 8 uur. Maar ook een uurtje minder in onze dag. Na ons bezoek aan de Walmart ben ik verder gereden en heb bij Kanerraville een mooi plekje gevonden om even te lunchen, want het was inmiddels al half 3 (Utah tijd). We hebben heerlijk geluncht met het brood van Erik Schat. Nu begon het kilometervreten. Eerst nog een stuk op de I-15 en voorbij Cedar City gingen we de US-20 op die vervolgens overging op de US-89. Maar bij dat overgangspunt zijn we even gestopt om wat weg te brengen en wat drinken te halen. Maar vooral om even wakker te worden, want ik viel al bijna in slaap achter het stuur en Stephan had het blijkbaar ook zwaar.

Stephan was er weer door, dus hij heeft het stuur overgenomen en reed de US-89 en daarna de scenic byway US-12. Een schitterende weg waar we nog even gestopt zijn om de boel van wat dichterbij te bekijken. Op een gegeven moment begon de achterbank te protesteren, er moest er weer eentje naar de wc maar meneer wilde niet staand langs de weg plassen. Dus hij moest het nog even ophouden. Toen we Escalante binnenreden zagen we al snel Canyon of Escalante Cabins and RV Park, dus gestopt om in te checken. Een hele lieve mevrouw kwam al naar buiten om ons te begroeten. Toen ze ons ging opzoeken in de computer kon ze ons niet vinden en verwees ze ons naar Canyons of Escalante Cabins and RV Park. Ze zei dat de 2 vaak door elkaar werden gehaald. Kenzi mocht nog even naar de wc bij haar en we hebben even staan praten met haar. Toen zijn we verder gereden en kwamen we bij de goede uit. Maar er was niemand op kantoor en blijkbaar had ze me gemaild, maar ik heb mijn mail al meer dan 1 week niet meer bekeken, oeps... Maar gelukkig kwam de vriendelijke dame van Duitse afkomst (ze wist zelfs waar Zwolle lag) ons al snel toegelopen. Het ging allemaal heel gemoedelijk en we zaten binnen no time in onze cabin. Even 2 nachten primitief, benieuwd hoe het ons gaat bevallen.

We zijn lopend (ja, echt waar, lopend) naar een eettentje gegaan en hebben daar heerlijk op het terras zitten eten. Nu zitten we weer bij onze cabin, het is niet superwarm meer, maar nu is het echt heerlijk weer. Ben benieuwd of we morgen Spooky en Peek-a-Boo canyon kunnen lopen. Het regende vandaag namelijk en dat was voor het eerst in 2 jaar!!! Hier iedereen erg blij, maar wij wat minder, want er kan een flashflood warning zijn en dan wil je niet in een slotcanyon lopen. Dus morgen eerst maar eens informeren bij het visitorcentre. We hebben vandaag niet echt foto´s gemaakt, dus jullie zullen het even alleen moeten doen met mijn verhaal. Dat dus ook weer langer is geworden dan ik had bedacht...

Oh en ik vergeet het wel te zeggen, maar het eerste dat ik doe als ik wakker ben is de reacties lezen. Ik vind het zo leuk als jullie reageren...