Blazing bikes...

Goedemorgen lieve lezers, deze ochtend begon voor ons allen een uur eerder dan gisteren. Dat werd dus echt op ons dooie gemak wakker worden. Gelukkig was Mel´s Drive Inn Diner al vanaf 7 uur open, hoefden we niet te lang te wachten op ons ontbijt. Zo gebeurde het dat we al voor half 8 aan het ontbijt zaten. En weer zo´n heerlijk ontbijt als gisteren en ook net zo duur. Dat gaan we morgen even anders doen hoor. Anders houden we aan het eind van ons geld nog een stuk vakantie over.

We waren zo ook mooi op tijd klaar om onze fietsen op te halen, dus we gingen naar de bushalte om onze kaartjes uit te testen. Nou, wat een blamage, hahaha... We konden gewoon instappen en alleen als er controle was hoefden we de kaartjes te laten zien. Die hebben we de hele dag niet gehad... Maar goed, de bus bracht ons naar waar we moesten zijn, Blazing Bikes. Hier werden we heel snel geholpen en deden ze heel serieus over het uitleggen van de fiets. Want het is ook wel erg ingewikkeld allemaal. We hebben wel braaf een helm erbij genomen, die we na een half uur alweer af hebben gedaan. Na wat opstartproblemen, een ketting die ervan af lag, een kind die niet wist hoe de versnellingen werkten en mijn achterrem die het niet deed, konden we eindelijk op pad. We gingen eerst een heuvel heel stijl omhoog. Die hebben Kenzi, Stephan en ik lopend gedaan. Lars begon heel dapper en halverwege wilde hij op ons wachten dus is hij ook afgestapt. Daar zagen we ook nog het gezin waar we in het vliegtuig de stoelendans mee hebben gedaan. Kenzi had bedacht dat hij ook nog bij het Palace of Fine Arts wilde kijken. Een bouwwerk die een beetje Romeins aandoet. Erg fotogeniek plekje, dus daar werden we allemaal blij van. Na een minuut of 20 weer op de fiets gestapt en verder het pad volgen. Het fietste heerlijk hoor, zo langs het water, geen heuvels meer. Dit was wel genieten, zegt zij die een hekel heeft aan fietsen.

Al snel kwamen we dichter bij de brug en op een gegeven moment stonden we zelfs aan de voet van de brug. Helaas lag deze nog steeds in de mist, dus heel bijzonder zijn de foto´s niet geworden. Nu maar hopen dat de TikTok van Lars gelukt is... We hebben hier nog een zeeleeuw gezien en 2 mannen die op een soort elektrische surfplanken aan het surfen waren. Nu begon de zware klim de brug op, deze was heftig. We hebben een serieuze poging gedaan, maar Kenzi en ik hebben lopend de finish gehaald. Geeft niets, ondanks dat was het geweldig. Toen fietsten we zomaar op de brug, wat een belevenis zeg. Dat het best fris was heb ik niets van gemerkt. Lars fietste voorop en riep een keer achterom, gaaf hé mam!!! Toen we de brug af kwamen was het uitzicht ook heel mooi, zo over de baai van San Francisco... Dan kun je goed zien dat deze stad op heuvels is gebouwd, 49 om precies te zijn.

Nu moesten we nog door naar Sausolito, dat betekende eerst een kleine afdaling. Die was goed steil en met wat haarspeldbochten erin toch wel (na de brug zelf) het vetste van de dag, als ik die smiles op de koppies van Lars en Kenzi mocht geloven. Nu hadden we nog even een flinke klim te gaan en toen eindigden we in Sausolito. Dit zag er erg leuk uit en deed mij denken aan die leuke Franse plaatsjes zoals Monaco. Hier hebben we onze koek opgegeten, wat gedronken en de ferry gepakt, terug naar San Francisco. Genietend van het uitzicht op de baai, de Bay Bridge, Alcatraz en de Golden Gate Bridge waren we ook zo weer bij Pier 41. We hebben de fietsen terug gebracht zijn op Fishermans Wharf wat gaan eten bij Boudin (bekend om hun Clamchowder, Google dat maar), maar wij hebben wat kleine broodjes gegeten.

Nu wilden we nog naar het Ferry Building, Chinatown en Lombard Street. Dus met de Streetcar naar het Ferry Building, daar even de restrooms gebruikt en toen in de rij. Want de jongens wilden een ijsje. Dat duurde een half uur voordat we aan de beurt waren. Toen hadden ze ook nog niet eens standaard smaken, maar hele rare. Dat was wel even lastig, maar ze mochten allebei wat proeven en toen ging Lars voor de Malted Milk Chocolate met sprinkles en Kenzi wilde de Strawberry Blondi met Marshmellow Fluff. Die werd ook nog even geflambeerd, dus ik zeg tegen Kenzi dat er wel een feestje van werd gemaakt. Dat doe ik zelf toch ook altijd zei hij toen en dat klopt....

Toen de mannen hun ijsje hadden zijn we verder door de Marketplace gelopen en daarna hebben ze in de zon even hun ijsje opgegeten. Toen wilden we naar Chinatown, maar omdat we geen internet hebben als we geen WiFi hebben moesten we maar gewoon gokken waar we heen gingen. Dat ging best goed al zeg ik het zelf. We stapten weer in de Streetcar en hadden al bedacht waar we er uit moesten. Maar op een gegeven moment zagen we bij een stop een cablecar turning point waar niets te doen was. En omdat we de jongens beloofd hadden dat ze nog aan de cablecar mochten hangen (zoals alle toeristen dat doen) dacht ik moeten we dat nu maar doen. En toen ik op de cablecar ook nog eens Chinatown zag staan was de keuze helemaal snel gemaakt. Dus wij uit de Streetcar gestapt en in de cablecar. Dachten we dat ze over de brug fietsen al geweldig vonden, dit was toch wel helemaal de bom... En hier werd ook voor de eerste en enige keer ons kaartje gecontroleerd, gelukkig niet voor niets die dingen gekocht. Bij Chinatown uitgestapt, hier hebben we even de Dragongate bekeken en we hebben even geslenterd door de grootste Chinese gemeenschap buiten China. Je waant je ook echt in China (denk ik, want ik ben er nog nooit geweest).

Toen we uitgekeken waren hebben we dezelfde lijn van de cablecar weer gepakt tot aan Hyde, daar zijn we uitgestapt, toen in de bus richting Lombard street. Want we wilden nog `the crookedest street in the world` bekijken. Bij Lombard Street moesten we nog drie blokken (omhoog) lopen voordat we er waren. Maar we zagen de file van auto´s al staan. En er stonden serieus verkeersregelaars om het verkeer een beetje in goede banen te leiden. We liepen er naar beneden en Lars verbaasde zich er over dat er ook daadwerkelijk mensen woonden. Leek hem niet wat volgens mij, met al die toeristen de hele dag door. Ik gaf ook aan dat de bewoners er ook helemaal niet blij mee waren.

Goed, nu was het wel tijd geworden om wat te gaan eten. Ik begon al helemaal te trillen, dus ik had echt wat nodig. Maar we waren nog best ver van Pier 39, waar we wilden eten. Eerst een stukje gelopen, waar we nog een politie-opstopping zagen. Ze hadden allemaal vuurpijlen midden op de weg gelegd, want er stond een auto op straat, daar lag allemaal zand voor. Net alsof ze die auto zo tot stilstand hadden gezet. Dan is onze nieuwsgierigheid gewekt hoor. Maar we speculeren alleen maar, gaan maar niet vragen, hahaha.. We hebben weer een Streetcar genomen naar Pier 39. Daar hebben we heerlijk gegeten bij Wipe-Out, dikke burrito ging er helemaal in bij mij hoor. Lars en Kenzi lagen op een gegeven moment bijna te slapen aan tafel. Dus zijn we maar snel met de bus naar het hotel gegaan.

Daar zijn de jongens vrij snel gaan slapen en heb ik een poging gedaan tot het schrijven van dit verslag. Maar jullie hebben inmiddels wel gemerkt dat dat niet helemaal is gelukt. Dat kwam niet door vermoeidheid, maar door domheid. Want ik had de laptop aan de lader gelegd en hij was nog niet vol. Dus ik dacht dat de stopcontacten niet goed waren, van alles geprobeerd, maar niets werkte. En op een gegeven moment was de laptop helemaal leeg. Ik heb er vannacht zelfs niet lekker van geslapen. Wat nou als de kabel van mijn laptop kapot is, hoe kom ik dan aan een nieuwe, dat soort dingen spookten door mijn hoofd. Toen ik om 4 uur even naar de wc was geweest ben ik even gaan kijken en toen bleek dat ik (jullie mogen lachen, hoor het toch niet) dat ik het kabeltje in het gat van de koptelefoon had gedaan. Dus daarna ging het laden wel goed en daarom hebben jullie nu, ietwat verlaat, toch een verhaal(tje).

Onze dag begint nu, maar die avonturen horen jullie later, voor jullie een fijne dag nog verder en tot snel, mits we internet hebben..