We zijn vandaag in Tibet geweest...

Jaja, waar we vanochtend nog geen plannen hadden zijn we zomaar in Tibet geëindigd... Tibet-Butler Nature Preserve wel te verstaan...

Ik werd vanochtend pas na 8 uur wakker, manlief was nog diep in slaap. En ik denk dat de jongens al wel wakker waren, maar die lagen op de tablet (niet letterlijk natuurlijk, daar gaan ze kapot van)... Dus heel rustig aangedaan, weer niet de ontbijttafel uitgebreid klaargemaakt. Gewoon lekker broodje of Poptart in de hand opeten en doen waar je zin in hebt, ik was druk aan het zoeken naar iets leuks om te doen vandaag. Want alle dingen die ik had opgeschreven hadden we al gedaan of vond Stephan te ver weg.

Uiteindelijk heeft Stephan iets gevonden op 40 minuten rijden, Tibet-Butler Nature Preserve. Een soort moerasgebied waar je dus ook wildlife kan zien (heb je nog niet genoeg gezien dan? Nee, wildlife kan je nooit genoeg zien.) Voor de verandering eens geen file op de I4 en we waren er ook zo. Auto geparkeerd en even naar het informatiecentrum, daar was niet veel info te vinden. Dus onze spullen ophalen (water en fototoestel en even insmeren) en op pad. Het eerste stuk ging over een simpel bospad, daarna ging het over op houten paden boven het water. Dit beloofde veel goeds...

Na een klein stukje hield het houten pad op en ging het verder over een bospad. Maar dan eentje met vrij veel water, hmmm. Ach we lopen gewoon langs het pad, geen probleem. Behalve dat hier giftige slangen wonen en alligators. Kijk, ik wandel thuis ook wel eens en heb onlangs ook door een natgeregend bos gewandeld. Maar als je dan van het pad afgaat weet je dat er niets engs in de bosjes zit. Hier weet je het gewoon niet en dat vind ik wel eng... Toch hebben we het gewoon geprobeerd, de jongens waren namelijk al zover. Dan kan je als moeder niet achterblijven, toch?

Na de eerste bocht werd het pad alleen maar wateriger en ook zo erg dat zelfs de mannen in het gezelschap het niet zagen zitten. We gingen maar weer terug, jammer want het leek wel een leuke wandeling. Maar ja, dat heb je als je in een moeras gaat wandelen. Op de terugweg nog een andere afslag genomen, onder luid protest van Kenzi, want die was er behoorlijk klaar mee. Het was ook wel echt heel warm (ruim 35 graden) en het zweet liep bij ons allemaal op plaatsen die ik niet nader ga benoemen. Op een gegeven moment kwamen we (bijna aan het eind van deze wandeling) bij een punt waar een man zei dat er alleen maar meer water zou zijn en qua natuur veel van hetzelfde. Omdraaien zou beter zijn, zo gezegd zo gedaan. Gelukkig was er een shortcut en waren we zo terug bij de start. Hier was nog een tuin met vlinders en weet ik veel wat voor vliegende insecten nog meer. Daar hebben we even gezeten, even bijkomen. De jongens gingen nog even naar de wc en ik heb nog wat foto´s geprobeerd te maken met de macro-lens, van de vliegende insecten. We gingen hier nog even lunchen en toen weer terug naar huis.

We waren net een stukje onderweg toen Stephan zei dat hij was vergeten ons af te melden. Bleek dat hij onze naam ergens had geregistreerd en dat je daar ook moest aangeven als je weer terug was. Dat had hij niet gedaan, we waren ook niet meer langs dat punt gekomen. Dus wij weer terug en ik ons uitgeschreven. Tja, wij zagen al gebeuren dat ze met man en macht aan het zoeken zouden zijn naar dat Nederlandse gezin dat nooit terug is gekomen uit Tibet. Nu konden we echt naar huis.

Thuis gingen Lars en Kenzi gelijk het water in en ik heb heerlijk zitten lezen, Stephan heeft ook zitten lezen en is ook nog even gaan afkoelen in het zwembad. Ik ben nog even op bed gaan liggen, even tukkie doen. Is best vermoeiend dat lezen... Toen ik wakker werd was iedereen binnen en was het alweer aan het regenen. Dus hebben we de airhockeytafel nog even gebruikt en de BBQ ging aan. Laatste keer eten in dit huis, morgen eten we lekker buiten de deur. Verder hebben we voor vanavond wederom geen plannen. Dus dit is mijn uitspraak...