Een nat voetje halen...

7 augustus 2022 - Springdale, Utah, Verenigde Staten

Voor onze dagen in Zion had ik een aantal wandelingen (hikes) op de planning staan. Door rockfall konden er 2 van niet doorgaan, waardoor we gisteren de Emerald Pools konden doen. Vandaag stond een hike op de planning die ik al heel lang wilde doen, the Narrows...

Daarom hadden we dan ook de wekker gezet, zodat we niet te laat zouden starten. Maar goed, wij zijn alle 4 niet echt ochtendmensen, dus voordat wij helemaal klaar waren om de bus te pakken was het alweer half 9. Maar goed, we stonden verder (naar ons idee) wel goed voorbereid bij de bushalte. We hadden onze neopreen sokken aan en de bijbehorende schoenen ook en de wandelstokken hadden we ook bij ons. Deze hike is in totaal 15,1km heen en terug. Maar je kan ieder moment omkeren, als je dat wil (en als je dat ook kan, is erg moeilijk kan ik je verzekeren). Bij de bushalte nog een erg leuk gesprek met een Californische meid, die ons voor in Las Vegas de Neon Boneyard aanraadde. Nu wilde ik naar het Neon Museum, dus ik moet nog even kijken of dat hetzelfde is.

Na een lange tijd kwam de Springdale bus er aan, die bracht ons snel naar de ingang van Zion NP alwaar we (nadat we onze pas hadden laten zien) de shuttle van het park namen. Zo waren we rond half 10 bij de Temple of Sinawava, waar we dus eerst de Riverside Walk moesten lopen (1,8km) voordat we het water in mochten. Want deze hike gaat door/langs de Virgin river. Ik dacht dat de jongens dat wel leuk zouden vinden en dat had ik goed gedacht, hoewel Kenzi in het begin nog wat onwennig en angstig was. De rivier heeft behoorlijk stroming en naar gelang de hoeveelheid regen die is gevallen (en voor dit gebied was dat best veel de afgelopen dagen) kan die redelijk hoog komen. Soms zelfs borsthoogte, bij volwassenen. Nu kwam de rivier niet heel hoog, ik geloof dat alleen Kenzi een nat T-shirt zou hebben gehad. Maar hij deed zijn shirt omhoog, dus die bleef ook droog.

Het was een pittige wandeling, omdat het water behoorlijk modderig was konden we niet zien waar we onze voeten neer zetten. Wat betekende dat je soms tegen grote stenen aankwam, soms raakte je uit balans, maar geen van ons is echt gevallen. We hebben uiteindelijk in totaal ruim 13km gelopen (incl. Riverside walk). Wat betekend dat we een heel eind de Narrows in zijn gekomen. De rotswanden komen steeds dichter bij elkaar (hence the name), maar hoe het eindpunt er uiteindelijk uitziet weet ik niet. Misschien iets voor de volgende keer... Want ik denk wel dat die er gaat komen, wat hebben we genoten zeg. En omdat je tussen rotswanden loopt ook niet echt in de zon. Maar daarin schuilt ook het gevaar, want op de terugweg (rond het middaguur) staat de zon op het hoogst en kom dus op sommige plekken wel in de canyon. En omdat je dat niet echt doorhebt is de kans op verbranden (want niet ingesmeerd) zeer aanwezig en dus ook gebeurt bij enkelen van ons...

Rond een uurtje of 2 waren we weer bij de start van de trail, waar Stephan en ik dankbaar gebruik maakten van de Porta Potty´s. De jongens waren blij dat ze konden zitten. Toen konden we in de rij om de bus in te kunnen, gelukkig rijden ze hier achter elkaar door. Dus het duurde ook niet lang en we zaten in de bus. In de bus hebben enkelen van ons nog even een oogje dicht gedaan, ik noem geen namen, maar ik was het niet... Bij het Visitorcenter aangekomen liepen we zo het park uit en naast de uitgang konden we onze schoenen, sokken en wandelstokken inleveren. Wat heerlijk om die dingen uit te doen. Want er komt wel water in die schoenen en sokken, maar dat gaat er niet meer uit. Dus je maakt constant een raar geluid tijdens het lopen... We hadden onze slippers bij ons en dat was een welkome afwisseling hoor... Nog even bij het supermarktje wat chips en chocolade gehaald en weer in de rij. Nu voor de Springdale bus. Waar we stonden lag op een paal een schorpioen, deze was (volgens Lars en Kenzi) al geruime tijd dood. Dus werd deze door beide heren ook even goed bekeken. Toen we, na een hele poos wachten, in de bus zaten waren we ook zo bij halte 4. Hier moesten we er uit en nog een klein stukje lopen naar het hotel. Daar zagen we dat er bij het zwembad een soort cabana vrij was. Dus als echte Nederlanders zijn we naar het zwembad gegaan. Hebben met onze handdoekjes de stoelen geclaimd en zijn we om en om even naar onze kamer gegaan om de spullen te halen die we nodig waren.

Nu konden we even afkoelen in het water en daarna lekker chillen in de schaduw, heerlijk... Ik ben begonnen aan het boek `Het kan ook nooit normaal` van Lieke Hester, een hoofdagente uit Amsterdam. Wat een heerlijk boek, leuke verhalen afgewisseld met heftige... Ik heb in een paar uurtjes de helft van het boek al gelezen. Straks maar weer verder lezen... Na een tijdje aan het zwembad te hebben gelegen zijn Kenzi en ik alvast naar de kamer terug gegaan. Lars en Stephan kwamen later. Tegen 6 uur was het tijd om wat te gaan eten en dat wilden we gaan doen bij Whiptail grill. Hier was van alles te krijgen en Stephan en ik hadden al snel een keuze gemaakt. De jongens deden wat moeilijker, want de kindermenu´s zijn meestal hetzelfde en ik heb het idee dat ze daar een beetje op zijn uitgegeten. Maar de volwassen maaltijden zijn en te groot en omdat ze moeilijke eters zijn lusten ze het ook meestal niet... Dus dat was even op ze in praten en bij de bestelling allemaal extra verzoekjes doorgeven (gelukkig zijn ze dat in Amerika wel gewend). Maar ook zij hebben iets uitgezocht en te eten gehad...

Het toetje (tres leches cake) hebben ze `to go` gehad. En nu vinden ze het allebei niet lekker. Dus ik zit met 1 bak cake naast me dit verslag te typen, de andere staat in de koelkast. Stephan en Kenzi gaan zo nog even zwemmen, Lars weet het nog niet... Ik ga zo in de chill-stand, als me dat lukt hoor, vind ik best wel moeilijk als ik eerlijk ben...

Voor jullie een fijne dag vandaag en bedankt voor het reageren, blijft leuk om jullie reacties te lezen!!!

Foto’s

6 Reacties

  1. Alfons Niehoff:
    7 augustus 2022
    En weer kunnen we genieten van een mooi verhaal van een prachtige beleving. Ook fijn dat je met de shuttle kunt en mooi dat je dan een chauffeur hebt met jaren ervaring.😜 Lekker verder genieten en tot morgen.
  2. Anneke:
    7 augustus 2022
    Jullie lopen wat af hoor en ik mag vanuit mijn luie stoel de wandelingen meemaken en genieten van de foto's.
  3. Syren:
    7 augustus 2022
    Zo’n heerlijk ochtendritueel hier, na het wakker worden altijd eerst even rustig jullie verhaal lezen en de foto’s kijken. Jullie mogen dus van mij nog wel even op vakantie blijven haha. Het ziet er allemaal even prachtig uit 🥰🥰🥰
    Geniet samen! 🤩🤩 En vind die chillstand 💪🏼😎 groetjes aan jouw mannen 😃
  4. Annelies koopman:
    7 augustus 2022
    Goedemorgen uit een zonovergoten Zwolle ☀️, wat een geweldige dag gisteren dit was volgens mij wel de meest indrukwekkende wandeling van de vakantie, tussen die enorme rotsen voel je je toch net een klein miertje 🦂 of schorpioen, voetjes in het water
    , zon boven je, het hele gezin bij elkaar wat wil je nog meer. Straks goed wakker worden en er weer een mooie dag van maken. 👊
  5. Astrid:
    7 augustus 2022
    Chillstand op vakantie vind ik ook lastig. Heb je vast van tante A. Op zijn Twents gezegd: geen rust in het gat.
    Lekker verder genieten van deze sportieve vakantie.
  6. Gerry:
    7 augustus 2022
    Wat een mooie wandeling hebben jullie gemaakt zeg. Super spannend in het water. Snap Je enzi ook best hoor, je bent de kleinste en als het water hoog staat, ben jij de eerste die kopje onder gaat. Super vakantie, of niet dan. Hoop dat jullie wel een beetje uitgerust terugkomen. Je moet er wel weer tegenaan als je terug komt met al die feestjes in het vooruitzicht. Nu maar op naar de volgende dag, ik lees alles en heb bewondering voor jullie die vakantie. Of gaan jullie ook nog wel relaxen de laatste dagen.