Dag 17: turn the Page

Vanochtend werd ik wakker van Stephan, hij was druk met koffie zetten en zijn hardloopkleding aan het aantrekken. Ah, hij heeft vannacht dus wel goed geslapen. Hij ging even hardlopen richting Zion NP, dat is natuurlijk wel bijzonder om te doen. Toen hij weg was heb ik rustig de tijd genomen om wakker te worden, de social media bij te werken en de andere standaard rituelen te doen. Daar hoort ook bij, de kinderen zover te krijgen dat ze zich gaan aankleden.

Maar goed, al met al waren we mooi op tijd klaar en zijn we bij Porters gaan ontbijten (speciaal voor mijn ouders, dat was voorheen Wildcat Willy´s, alleen Willy is met pensioen en heet het nu Porters). Vandaag waren we wat goedkoper uit met ons ontbijt, maar nog een flink bedrag (we hebben vanavond goedkoper gegeten), gelukkig was het ontbijt nog steeds op kosten van het hotel.

Na het ontbijt zijn we in de auto gestapt en gingen we via de East Entrance Zion NP weer verlaten. We zijn nog een paar keer gestopt voor wat foto´s en waren ook zo bij Mt. Carmel Junction.. Toen de weg richting Kanab en op een gegeven moment rechtsaf naar Coral Pink Sanddunes State Park. Hier is onze annual pass niet geldig, maar de toegang was acht dollar voor ons vieren. Heel veel stelde het ook niet voor, er was één parkeerplek, daar konden we de auto van ons af gooien. Een klein verhard pad op en daar was (echt waar!!!) een tribune gebouwd. Vanaf daar hadden we mooi zicht op de zandduinen van het rood/oranje zand. Je kon de duinen ook beklimmen, maar het was alweer ruim over de dertig graden (Celsius) en dan door dat mulle zand lopen, dat zagen we niet zitten. We zijn een klein stukje door het zand gegaan en zijn toen weer terug gegaan naar de auto. Maar niet voor ik een foto van de picknickplek had gemaakt, hier zat namelijk een echte buitenkeuken bij!!!

Nu ben ik achter het stuur gegaan en ik heb ons eerst naar Kanab gebracht waar we even een paar boodschapjes wilden halen voor de picknick. Waren we mooi even vergeten dat het zondag was en dat Honey-marketplace dus niet open was. Heel gek zo´n lege parkeerplaats. Dus we zijn maar weer verder gereden. We kwamen nog door Fredonia en zagen het tankstation/winkeltje waar we al twee keer eerder waren geweest (pap, jij hebt daar nog je telefoon opgeladen en de wapenvoorraad van die beste man bekeken). Bij Jacob Lake hebben we nog even een winkeltje bekeken, maar ook hier hadden ze niets voor de picknick, dus we moesten het maar doen met dat wat we nog hadden.

Ergens bij een uitkijkpunt bij de Vermillion Cliffs zijn we gestopt en hebben daar even een broodje gegeten. Kenzi heeft heel lief zijn hondje Pluto ook broodjes met pindakaas gevoerd. Hierdoor heeft hij nu meer gegeten dan andere dagen qua lunch/brood. Na het eten zijn we weer verder gereden, ik wilde nog bij Marble Canyon kijken. Ik dacht dat dat een hike was naar/in een canyon, maar het bleek een dorpje te zijn en het hele gebied nabij Page heet zo. We zijn richting Lees Ferry gereden, hebben bij de Colorado rivier even gekeken en zijn nog gestopt bij Balanced rock. Daarna zijn we doorgereden naar Page, ik mocht ook nog even weer het stuur overnemen en ik heb ons naar het hotel gereden. Daar konden we inchecken en deze dame had ineens een voucher nodig. Die hadden we niet uitgeprint en er is de hele vakantie ook nog niet naar gevraagd. Maar goed, we hadden de app en via die app kon Stephan de voucher uitprinten.

Ondertussen waren Lars, Kenzi en ik al naar de kamer gereden (want ja, we zijn in Amerika en daar doe je alles met de auto). Stephan kwam ook al aanlopen en samen hebben we de auto weer leeg gehaald en de kamer gevuld. Nu moesten we nog wel wat boodschappen doen, dus op naar de Walmart. Hier hebben ze dus alles, maar ik presteer het weer om iets te bedenken wat ze daar niet hebben. Een luchtje/parfum... Niet gevonden, helaas, dat wordt stinken de laatste paar dagen...

Nadat we de boodschappen gedaan hadden zijn we gaan zwemmen. En hier hadden we voor het eerst een bad met heel koud water, dus ik ben maar niet gaan zwemmen. De jongens hebben zich weer prima vermaakt. Maar ook zij waren er sneller klaar mee dan anders. Dus maar weer naar onze kamer en uitzoeken waar we wilden eten. Ik wilde wel bij Big John Texas BBQ eten, maar daar hadden ze niet echt wat op het menu staan voor de jongens. Andere restaurants stonden niet goed aangeschreven of waren dicht (want zondag). Dus zijn we weer bij Dennies geëindigd. Toen we daar onze bestelling doorgaven konden de dingen die we eerder wel zo konden bestellen nu ineens niet. Toen we de bestelling door hadden gegeven duurde het (voor Dennies begrippen) aardig lang voordat het eten kwam. Ineens bedacht ik me dat we hier twee jaar geleden ook erg lang op ons eten hadden zitten wachten (toen echt heel erg lang). De bestelling kwam, maar zonder de druiven voor Lars en zonder de pannenkoeken voor Lars. Dus dat ging ook al niet goed. En toen de rekening later kwam, was dat de verkeerde rekening. Dit was dus de laatste keer dat we bij Dennies in Page hebben gegeten. (grapppige, Lars vroeg of er ook een Dennies in NL was, toen ik zei dat dat niet was, was hij ietwat teleurgesteld).

Na het eten zijn we nog even bij de Glen Canyon Dam gaan kijken. Hoewel het al een beetje donker was hebben we het toch nog goed kunnen zien. We zijn de brug nog even op gegaan, sommigen van ons vonden het een beetje eng. Toen het echt donker was zijn we weer terug gegaan naar het hotel waar de jongens nog even op de tablets mochten. Nu liggen ze in bed en zal het waarschijnlijk wel weer een half uur duren voordat ze slapen.