Dag 15: we´re back in Zion

Zo, na een slechte nacht bij Lars in bed was ik al vroeg wakker (of, had ik eigenlijk wel geslapen?).

Langzaamaan werd de rest ook wakker en kon het dagelijkse ritueel beginnen. We hadden ontbijt bij het hotel en daar hebben we gretig gebruik van gemaakt. Daarna hebben Lars, Kenzi en ik alle spullen via ons balkonnetje aangegeven aan Stephan die vervolgens alles in de auto gezet heeft.

We wilden vandaag via Cedar Breaks National Monument naar Zion NP rijden. Dat was bepaald geen straf. Het kleine parkje heeft wel wat weg van Bryce Canyon NP. Met als grote verschil dat er hier geen hikes naar beneden waren, alleen maar langs de rand. Maar goed, de jongens hebben allebei weer een stempel in hun paspoort er is weer een magneet gescoord en we hebben een klein stukje gewandeld. Dus al met al weer een goede dag. Het grappige was dat we een paar keer een stop bij een uitkijkpunt hadden en dat op een gegeven moment de jongens zeiden: ´gaan we nou ook nog wandelen?´ Helaas voor hun bleef het vandaag bij een klein stukje. Maar wat was het hier lekker qua temperatuur, het was hier dertig graden kouder dan in Death Valley NP.

Nadat we alle uitkijkpunten langs gereden waren zijn we dezelfde weg weer terug gegaan en hebben ergens een lekker picknick plekje opgezocht. Hier waren ze ook druk aan het bouwen, nou ja druk... Ze hadden wel schik in ieder geval. Ze hadden zo´n kleine graafmachine en daar was één van hun in de schep gaan zitten en de ander ging die schep rond laten draaien. Ze hadden behoorlijk lol. En wij ook, op afstand.

Na de picknick zijn we aan de rit naar Zion NP begonnen. Dat betekende eerst de 148 afrijden, toen de 14 east en daarna de scenic byway 89 south. De laatste hebben wij al verscheidene keren gereden. En telkens denken we dat de weg korter is dan dat ´ie is. Maar goed, we zijn weer door Alton, Glendale en Mt. Carmel gekomen. Bij Mt. Carmel Junction zijn we rechtaf gegaan richting Zion. De politieauto die er eerder wel eens stond stond er vandaag niet. Sowieso was er op de 89 vrij veel aan de weg gedaan en langs de weg ook veel veranderd, was ons idee.

Nu we op de goede weg waren was het nog maar een mijl of twaalf. Voor we het wisten waren we bij het toegangsbord, waar we de standaard foto hebben gemaakt. Daarna langs het poortje waar we onze Annual Pass moesten laten zien. En nu begon het echt mooi te worden. Wat is het aan deze kant van de lange tunnel toch al mooi. We hebben een aantal berggeiten gezien, dat hadden we nog nooit eerder gezien, dus vonden we wel bijzonder. Bij de tunnel moesten we wachten omdat er een busje voor ons was. Dan moet eerst de hele tunnel leeg zijn, omdat een camper of bus over het midden van de weg moet rijden. Anders past het niet. Dus dat duurde even, maar dat geeft niets in deze mooie omgeving. Toen we mochten rijden hebben we in de tunnel ook genoten van de plekken waar we naar buiten konden kijken.

Aan het eind van de tunnel was er weer licht. Nu moesten we dalen, op enkele plekken was nog wel te zien dat er een paar weken geleden heel veel regen is gevallen. Toen we beneden waren waren we ook zo het park weer uit. Nu was het hotel ook zo gevonden en we konden ook al inchecken. De vriendelijke dame heeft ons alles uitgebreid verteld. Ze was nogal gecharmeerd van Kenzi, zo grappig...

Onze kamer is echt helemaal prima, weer een balkonnetje en mooi uitzicht op de rode bergen. Ik heb eerst de was in de wasmachines gedaan en toen zijn we gaan zwemmen. Tijdens het zwemmen de boel een keer in de droger. Na het zwemmen was de was klaar. Nee, dat zeg ik verkeerd, de droger was klaar. De was nog niet, die was nog behoorlijk nat. Dus in de kamer alles uitgehangen en wij gaan eten.

Ik had al verscheidene keren gelezen over the Spotted Dog, dat zou erg goed zijn. Toen we daar aankwamen leek het nogal een sjieke bedoening (en aan mijn manier van sjiek schrijven zie je gelijk dat wij dat niet zijn ;-) ). Toch maar even vragen of ze ook een kindermenu hebben. En ja, dat hebben ze. Nou, dan willen we hier toch wel eten. We zijn lekker buiten gaan zitten en we hebben heerlijk gegeten. De jongens gedroegen zich alsof ze dagelijks in zo´n chique restaurant komen (ik moet me daar toch op aanpassen). Ik moet ook eerlijk zeggen, het publiek was niet zo sjiek als de bediening en de gerechten enzo...

Na het eten weer terug naar het hotel, de jongens nog even op het balkon lekker een donut gegeten terwijl ik het bed wasvrij heb gemaakt. Stephan heeft de auto eens uitgemest, dat was ook echt nodig. Nu liggen de jongens in bed en ik hoop dat ze slapen, maar dat weet ik niet, want nu zitten wij lekker buiten.