Dag 13: crossing stateline twice

Deze dag gingen we Las Vegas weer verlaten. Ergens een beetje jammer, maar ook wel weer lekker. Het blijft een bijzondere stad. We waren vanochtend rond tien uur goed op weg. Ik mocht achter het stuur plaatsnemen en ik heb ons een aardig eindje op weg gebracht. Maar op een gegeven moment werden mijn oogleden erg zwaar en toen heeft Stephan het stuur overgenomen. De afstand van vandaag was niet eens heel groot, maar het blijven pittige dagen.

We begonnen vandaag in de staat Nevada, hebben een klein stukje Arizona meegenomen en nu zitten we in Utah. Tussen de rode rotsen, onze favoriet!!! In St. George aangekomen zijn we langs ons hotel gereden (letterlijk) en gelijk doorgereden naar Snowcanyon. Een klein statepark vlakbij. Waar je de rode rostesn en Navajo Sandstone ziet in combinatie met versteend lava. Heel bijzonder om te zien. We hebben hier eerst lekker gegeten en zijn daarna de enige weg in het park afgereden en zijn toen terug gegaan om een kleine wandeling te doen naar Jenny´s Canyon. Een wandeling van een halve mile heen en terug. Aan het eind van de wandeling kom je bij een kleine slotcanyon. Wat was het hier heerlijk zeg, lekker in de schaduw.

Na deze wandeling, waarbij het nodige water er doorheen is gegaan, zijn we naar het hotel gereden. Hier zijn we ingecheckt en naar onze kamer gegaan. We zitten (alweer) op de tweede verdieping en moesten alles naar boven sjouwen. Eigenlijk had ik hier een was willen draaien, maar dat ging niet lukken. Dus dan maar zwemmen, wat vonden de jongens dat vervelend zeg. Het was ook heerlijk, het hele bad voor ons alleen. Ik heb zelfs nog even op een bedje in de schaduw liggen slapen.

Er moest ook nog gegeten worden, dus op naar de overburen: Denny´s. Dit was overigens een verzoek van Lars (voordat hij zag dat restaurant de gele bogen naast ons hotel zat). Maar ja, dan ga ik liever naar Denny´s, jammer hoor Lars. We hebben allemaal weer heerlijk gegeten. De jongens zelfs alles helemaal op en Kenzi heeft mij nog goed geholpen met de aardappelen. Alledrie de mannen hadden zelfs nog ruimte voor een toetje.

Nu we mooi op tijd gegeten hadden (we zitten nu trouwens maar op acht uur tijdsverschil van Nederland) konden de jongens nog even een half uurtje op de tablet en daarna lekker slapen.