Dag 10: going to unknown places

Vanochtend, na een beroerde nacht, op tijd weer op. Na alle dagelijkse dingen te hebben gedaan zaten we al om acht uur in de auto. Bij het plaatsje Lake Isabella even naar de plaatselijke buurtsuper geweest. Ze hadden buiten een bord staan: `prices are born here and raised elsewhere.` Nou, dat geloof ik niet helemaal hoor. Maar goed, voor Stephan en mij een sloot koffie en thee `and we´re good to go.`

Ik mocht vandaag rijden, jippie... We reden langs Lake Isabella, door de bergen zo de 395 op naar Lone Pine. Daar zijn we linksaf geslagen richting Mount Whitney, hier moesten we weer de bergen in. En daar waren soms best spannende stukjes in, maar ik heb mijn hoofd heel koel gehouden en zo waren we binnen no time boven. Een parkeerplekje vinden was wat lastiger, maar ook dat is uiteindelijk gelukt. En wat was het hier mooi!!! Een gigantische waterval en overal granieten rotsen om ons heen, geweldig... We wilden bij de waterval een stukje naar boven klimmen. Voordat we daar waren werden we aangesproken door een ietwat oudere man. Eerst dacht ik een Aussie accent te horen en daarna een Engels accent. Bleek dat hij uit Australië kwam en ook jaren in Engeland had gewoond. Hij kwam oorspronkelijk uit Perth (hij vertelde dat dat zo afgelegen van andere steden lag dat Singapore de dichtstbijzijnde stad is). De beste man reisde volgens mij alleen, want hij zat duidelijk om een praatje verlegen. Maar ondertussen waren Lars en Kenzi al druk aan het klimmen op allerlei rotsen. Dus ik heb op een gegeven moment maar gezegd dat we nu echt verder moesten. Na een vriendelijk `goodday´ gingen we ieder onze eigen weg.

Nu was het onze beurt om naar boven te klimmen. Heerlijk, zoals Lars en Kenzi met gemak naar boven klauteren. Het kost mij wel wat meer moeite, maar dat geeft niets. Ook ik bereik het punt waar de rest gestopt is. Op de richel van een hele schuine rots een paar meter naast de waterval. Heerlijk plekje waar we helemaal alleen waren. Hier hebben we even onze jaarlijkse familie-selfie gemaakt (en nog genoeg andere foto´s) ook hebben we even wat geknabbeld en gedronken. Nu moesten we weer beneden zien te geraken en ook dat is gelukt zonder ongelukken. Onderaan de waterval hebben de mannen nog even over wat stenen door het water gelopen, wat natuurlijk ook erg spannend is. Daarna zijn we langzaam richting de auto gegaan. Want ik had hier nog meer moois gevonden.

Ook wilden we nog even lunchen, dat hebben we in de Alabama Hills gedaan. Dit ligt aan de voet van de granieten bergen en ziet er heel anders uit. Meer een soort woestijngebied met hier en daar een paar zandstenen rotsen neergezet. Hier wilde ik Mobius Arch en Eye of Alabama Arch bekijken. Maar ik wist niet precies waar dat moest zijn. Dus we zijn Movieroad maar ingereden en ergens gestopt om te eten. Daarna zijn we nog even verder gereden, het zag er allemaal heel onwerkelijk uit. Een heel bijzonder stukje natuur. Maar de Arches hebben we niet gevonden. Achteraf bleek dat we er echt vlakbij zijn geweest...

Nadat we hier heerlijk een stukje over de zandweg hadden gereden zijn we weer omgedraaid en terug gegaan naar de gewone weg. We hebben het hotel opgezocht, zijn ingecheckt en naar onze kamer gegaan. Hier hebben we eerst dankbaar gebruik gemaakt van de WIFI die hier ook daadwerkelijk werkt en daarna zijn we lekker gaan afkoelen in het zwembad. Stephan en ik hebben nog even gezellig gekletst met een Nederlands stel die met hun zoon Tygo een rondreis maakten door de USA.

We zijn vandaag op tijd gaan aankleden en eten, want we moesten nog een was draaien. We hebben gegeten bij Bonanza family diner. Een Mexicaans/Amerikaans restaurant waar we lekker Mexicaans gegeten hebben. Nu zitten we op onze hotelkamer, het is nog maar acht uur en de was zit al in de droger. De jongens zitten al in hun pyjama, dus misschien kunnen ze vanavond een keer bijtijds gaan slapen?