We zijn bijna in de single-digits...

Toen ik dat vanmorgen zei snapten Lars en Kenzi niet helemaal wat ik bedoelde. Ik bedoel daar dus mee dat we bijna onder de 10 dagen voor vertrek zitten. Ik ben helemaal niet aan het aftellen hoor; maar over 11 dagen zijn wij op Schiphol. Hopelijk de douane en al... Deze vakantie gaat (zoals bij heel veel mensen) niet zonder slag of stoot. Als het ene stresspunt een beetje een plekje heeft gekregen in mijn (toch al volle) hoofd, komt er wel weer een nieuw ding bij.

Hadden we eerst stress omdat het er op leek dat Kenzi bij aankomst in Amerika 5 dagen in quarantaine moest (hij is volgens de Amerikaanse normen niet volledig gevaccineerd) en de drukte op Schiphol. Nu mogen we ook maar maximaal 4 uur van te voren in de vertrekhal komen, blijven er veel koffers staan op Schiphol en kunnen we niet online inchecken.

Ik kan zeggen dat door al dit gedoe (en nog een aantal andere dingen die niets met de vakantie te maken hebben) mijn stressniveau groter is dan ik zelf ben. Ondertussen gaan we gewoon door met plannen. We hebben ondertussen nog iets gereserveerd, we gaan namelijk iets heel erg Red Neck doen. We gaan schieten, wel op een schietbaan hoor. Zelfs de jongens mogen schieten. Dit is voor mij wel een droom die uitkomt, maar ik vind het ook erg spannend hoor.

We hebben AirTags gekocht voor in de koffers en hopen dat ze tegelijk met ons in het vliegtuig zitten. Zo niet, dan weten we in ieder geval waar ze wel zijn. Hebben we dan helemaal niets meer aan, maar ja. Geeft ons toch een soort van schijnveiligheid, haha...

Heb ik nog meer te vertellen? Ik kan natuurlijk heel uitgebreid ingaan op alles, dat zijn jullie wel van me gewend, toch? Maar de stress die wij hebben, heeft iedereen die via Schiphol reist dit jaar. Behalve het vaccinatie gezeur wat we met Kenzi hadden. Wat was dat dan Rianne, hoor ik jullie denken. Nou, ga ik het toch vertellen. Neem maar even de tijd. We moesten een attest invullen voor de vliegmaatschappij. Waarin wij verklaren dat we gevaccineerd zijn of dat we aan de uitzonderingen voldoen. Dan ga je lezen en kom je tot de ontdekking dat Kenzi niet volledig gevaccineerd is volgens de Amerikanen. Hij heeft in November Covid gehad en heeft daarna 1 vaccinatie gehad. Dan was hij (volgens de GGD) volledig gevaccineerd. Dus daar zijn wij van uit gegaan. En toen kreeg hij in April weer Covid (dus weer extra bescherming) en toen moesten wij laatst die attest invullen. Kenzi was niet volledig gevaccineerd, nog geen 18 jaar en volgens dat attest moest hij dus in quarantaine bij aankomst en een test doen na 5 dagen. Die test is geen probleem, maar die quarantaine wel. Wij op onderzoek uit bij het CDC (de Amerikaanse RIVM) op die site stonden zoveel verschillende dingen dat we door de bomen het bos niet meer zagen. Hadden ondertussen al contact gehad met de GGD dat we hem toch die tweede vaccinatie wilden laten nemen. En dan wel op uiterlijk 8 Juli, dat is namelijk 2 weken voor vertrek. Maar dat kon niet, want dat was minder dan 12 weken na de laatste positieve test. En ik kon praten als brugman en ben meerdere keren doorverbonden, ze konden het niet regelen voor mij. Ik zag het al voor me dat Kenzi niet mee kon met ons, had helemaal paniek. Toen kwam Stephan thuis en heeft geprobeerd de ambassade te bellen. Daar kreeg hij bandje met daarin de mededeling dat als we vragen over Corona e.d. hadden dat we naar de website van de CDC moesten gaan. Daar werden we dus nog steeds niet wijzer van. Toen heeft Stephan met United gebeld (waar we mee vliegen) en die gaven ons uitsluitsel, hij is nog geen 18 en hoeft helemaal niet gevaccineerd te zijn en ook niet in quarantaine. Wat 1 zo'n formuliertje al aan ellende en slapeloze nachten kan veroorzaken.

Dus dat was opgelost, we gaan er vanuit dat de vlucht gewoon gaat (waarschijnlijk wel met vertraging) en dat we op Schiphol lang in de rij staan. Maar over de koffers, daar hebben we geen invloed op en dat is nou juist het lastigste. Dus we stressen nog vrolijk verder en we spreken elkaar hopelijk binnenkort vanuit de USofA...