3 maal is scheepsrecht

Vanochtend begon rond half 8. Waar ik andere jaren rond 6 uur/half 7 wakker was is dat nu eigenlijk pas half 8/8 uur... Dat betekend dus eigenlijk dat we, als we vroeg weg willen, een wekker moeten zetten. Maar goed, dat was voor vandaag niet nodig. Iets na 8-en waren we in de ontbijtzaal. Er was een simpel doch doeltreffend ontbijt. De magen waren gevuld en Kenzi heeft zelfs iets meegenomen voor onderweg. Even de spullen pakken en off we go...

Met de bus naar de ingang van Zion NP en bij het visitorcenter in de rij om met de Zion-shuttle mee te kunnen. Er stond een rij, maar we hebben geen 5 minuten gewacht, want er stonden nog wel wat bussen te wachten om ons mee te nemen. Dus goed geregeld zou ik zeggen. Met de bus waren we zo bij Zion Lodge alwaar de trail zou beginnen die we wilden gaan doen. Vandaag een niet al te lange wandeling, nog geen 5km. We zouden via de Lower Emerald pools naar de Middle Emerald poos om te eindigen bij de Upper Emerald pools. De eerste keer dat we hier waren zijn we maar tot de Lower gekomen. De laatste keer dat we hier waren zijn we tot de Middle gekomen en vandaag wilden we door naar de Upper (3 maal is scheepsrecht). Toen we eenmaal bij de Lower waren had ik zoiets van, nou ik vind dit genoeg... Maar heb niets gezegd en voordat ik het wist waren we bij de Middle, dat viel alles mee. Dan gaan we ook gewoon door voor de Upper. En ook dat is gelukt, wat een tof stukje wandelen was dat zeg.

Helaas waren we niet de enigen daar, wat een drukte zeg... Maar goed, we hebben ons ergens geïnstalleerd en de jongens zijn op ontdekkingstocht gegaan. Stephan had hoofdpijn en last van zijn nek, dus die bleef even zitten. Ik heb de camera aan het werk gezet... Er lag een gigantische grote en vooral gladde/steile rots en de jongens hadden bedacht dat ze daar wel bovenop wilden. Na meerdere pogingen hebben ze het maar opgegeven, dit ging ´m toch echt niet worden. Dan maar verder ontdekken. Toen zat er ineens wel een man bovenop de rots, dus het kan wel!!! Maar als hij het kan kunnen wij het ook zullen ze gedacht hebben. Toen die man eraf was ging Lars proberen, nu niet met domme snelheid maar met beleid. En ja hoor, de aanhouder wint, na nog een aantal keer proberen waren ze boven. Wat een overwinning was dit voor Lars, de trots straalde van zijn gezicht. En ik had het ook nog eens op film, dat was helemaal tof natuurlijk.. En zelfs die man die er eerder op zat was trots op Lars zag ik... Maar nu wilde Kenzi ook, met een klein beetje hulp is hij ook boven gekomen. `Teamwork` zei die man van eerder nog tegen me. Mooi gedaan jongens!!!

Na een poosje kwamen ze toch maar weer naar beneden en wilden ze verder kijken. Ze wilden helemaal om de pool heen en ik vond dat goed. Had daar al meerdere mensen gezien. Toen ze eenmaal aan de overkant waren schrok Stephan ineens `wakker` en riep dat ze direct terug moesten komen. Ik zei dat ze dat van mij mochten, maar dat was veel te gevaarlijk zei hij. En dat was eigenlijk ook wel zo, daar lagen allemaal losse stukken steen die makkelijk weg zouden kunnen glijden. Dus toen ze terug waren (helemaal boos) heb ik ze maar even uitgelegd dat ik dat gevaar ook niet goed had ingeschat. Het was ook vrij snel weer over, Lars was alweer druk met die rots van eerder. Maar Kenzi had een missie, hij moest en zou er ook in zijn eentje op klimmen. Dat duurde nog geen 5 minuten en hij was (via een andere weg) ook boven. Een jongetje die al een hele tijd aan het proberen was was nieuwsgierig hoe ze dat deden en Lars en Kenzi hebben hem geholpen en ook hij zat op een gegeven moment boven met de jongens. Ook zo trots als een pauw.

Nu was het toch echt tijd om weer terug te gaan, via een andere weg. Onderweg liepen we op nog geen 2 meter van een hertje, dat in de bosjes stond te eten. Blijft toch bijzonder om dat van zo dichtbij te zien. Zelfs de jongens zijn telkens weer onder de indruk hiervan. Dit pad was ook mooi lopen, nog wel veel stijgen. Maar aan het eind flink dalen. Beneden kon ik dan eindelijk naar de wc, dat water drinken is dan misschien wel goed voor je, maar gaat ook rechtstreeks naar je blaas... We wilden hier op het grasveld nog even wat eten. Dus wat besteld bij de `snackbar` aldaar en na een poosje wachten op het eten zaten we, als vanouds, op het grasveld. Alleen iedereen had eten, behalve ik... Dat is niet goed, maar op het bonnetje stond ook mijn tonijnsandwich niet op. Dus maar even terug, jammer alleen dat het nu ineens super druk is. Dus een poos gewacht, bestelling gedaan, nog een poos gewacht en toen kon ik ook eten. De sandwich was, in tegenstelling tot wat we hier gewend zijn, niet heel groot. Gelukkig was er nog wat friet over (of patat) dus ook mijn buik zat vol.

Nu wilden Lars en Kenzi wel graag naar het winkeltje hier. Een jaar of 4 geleden heeft Lars hier een multi-tool zakmes gekocht en die is hij thuis in het bos verloren. Dus meneer wilde graag een nieuwe. En toen mocht Kenzi er nog niet eentje van ons, omdat hij te jong was. Nu is hij oud genoeg, dus hij wilde er ook eentje kopen. Helaas waren hun namen er niet en zelfs de eerste letter van hun namen waren er niet. Nu hebben ze er beide eentje met I love USA er op en aan de andere kant Zion NP. Dus de mannen zijn blij... Nu konden we terug naar het hotel. De mannen wilden zwemmen, dus dan doen we dat. Zij het water in, ik ook even om af te koelen en daarna lekker liggen lezen. Heerlijk hoor, dit is ook vakantie...

Na een tijdje wilde Lars er uit, hij wilde op zoek naar de gym. Of ik mee ging, ja hoor jongen, ik ga wel mee, maar niet om te gymmen... Maar er moet altijd een volwassene aanwezig zijn als er een kind wil sporten. Dus Lars op zo´n fietsding en ik lekker zitten lezen. Maar na een half uurtje was ik er wel klaar mee, best koud naast dat fietsding. Lars had ook nog iets met gewichten geprobeerd, maar ik heb daar niet echt verstand van. Hij heeft het erg leuk gevonden... Ik dacht dat Kenzi en Stephan inmiddels wel weer in de kamer zouden zijn, dus ik wilde ook terug. Maar die 2 waren nog bij het zwembad, Kenzi in de hottub en Stephan aan de klets. Het was nu wel tijd om te gaan eten, dus allemaal naar de kamer.

Toen iedereen omgekleed was zijn we eerst naar Zion Outfitter gegaan, daar hebben we neopreen sokken en speciale schoenen en een wandelstok gehuurd voor morgen. Die konden we vandaag ophalen, wel zo gemakkelijk. En daarnaast zat het restaurant waar we wilden eten. Met een eigen brouwerij, dat vond Stephan wel weer leuk... We hebben allemaal ons eten en drinken besteld. Stephan ging voor een klein proeverijtje qua bier, een flight of beers noemen ze dat. Krijgt hij 4 kleine glaasjes met 4 verschillende biertjes naar keuze. Dat is wel echt leuk gedaan. Wat iets minder leuk was, was dat ze voor mijn een of andere hamburger hadden klaargemaakt, terwijl ik taco´s had besteld. Dus wie had er weer als laatste haar eten? Ja, inderdaad, ik zei de gek... Maar goed, al snel kwamen mijn taco´s en die smaakten heerlijk hoor. Dat was weer goed eten bij Zion Canyon Brew Pub. We konden weer rollend naar de auto. Oh nee, toch niet, we moesten nog naar de winkel. Want er moest nog wat gehaald worden voor morgen voor tijdens de hike. En heel gek, de jongens moesten ineens ijs... Nou vooruit dan maar...

Nu zijn we weer bij het hotel, de jongens wilden nog weer zwemmen. Dus die liggen in het water, ik op een bedje bij het water. Het is inmiddels donker en ik hoor Kenzi net zeggen dat hij pas weg wil als het zwembad dicht gaat, hmmmm....